چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403
[Archive]
دوره 20، شماره 4 - ( 1-1401 )
جلد 20 شماره 4 صفحات 288-273 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abedpour N, Ghorbanmehr N, Salehnia M. Lysophosphatidic acid supports the development of vitrified ovarian follicles by decreasing the incidence of cell death: An experimental study. IJRM 2022; 20 (4) :273-288
URL: http://ijrm.ir/article-1-2119-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-2119-fa.html
لیزوفسفاتیدیک اسید تکوین فولیکولی را همراه با کاهش وقوع مرگ سلولی حمایت می کند: یک مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1401; 20 (4) :273-288
چکیده: (1042 مشاهده)
مقدمه: لیزوفسفاتیدیک اسید (LPA) در فعالسازی فولیکول، بلوغ و لقاح تخمک، لانهگزینی جنین نقش دارد.
هدف: این مطالعه جهت بررسی اثرات LPA بر بهبود تکوین فولیکولهای ایزوله شده از تخمدانهای کامل منجمد شده و کشت شده موشی در محیط کشت طراحی گردید.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ابتدا تخمدان منجمد شده و نشده موشهای یک هفته ای ابتدا در محیط کشت حاوی 20 میلیمول LPA به مدت یک هفته کشت شدند. سپس فولیکولهای پرهانترال از آنها جدا شده و در حضور مقدار 40 میلیمول LPA دوباره به شکل انفرادی به مدت 12 روز کشت شدند و مطالعات بعدی بروی آنها انجام شد: تست زندهمانی با بکارگیری رنگآمیزی کلسئین AM، فلوسیتومتری با استفاده از آنکسین v و Pi و بررسی بروز ژنها با بکارگیری real time-RT-PCR. میزان بلوغ تخمکها در گروههای با هم مقایسه شدند و تعدادی از تخمکهای MII برای لقاح بکارگرفته شدند.
نتایج: در تمام گروههای تحت تیمار با LPA میزان زندهمانی و تکوین فولیکولها بیشتر بود و همچنین وقوع مرگ سلولی و بروز ژنهای پیشبرنده اپوپتور در مقایسه با گروههای بدون تیمار کمتر بود (035/0 = p) و از حیث تکوین فولیکولی تفاوتی بین گروههای انجمادی و غیرانجمادی دیده نشد اما از نظر بروز ژن Bad و ژن گیرندههای LPA در گروه انجمادی تیمار شده با LPA تفاوت معنیداری با گروه غیرانجمادی تیمار شده با LPA وجود داشت (028/0 = p).
نتیجه گیری: LPA باعث بهبود زندهمانی و تکوین فولیکولهای جدا شده شد. علیرغم تغییراتی که در بروز ژنهای مرتبط با آپوپتوز در گروه انجمادی رخ داده بود اما LPA اثرات مثبتی بر زندهمانی و تکوین این فولیکولها داشت.
هدف: این مطالعه جهت بررسی اثرات LPA بر بهبود تکوین فولیکولهای ایزوله شده از تخمدانهای کامل منجمد شده و کشت شده موشی در محیط کشت طراحی گردید.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ابتدا تخمدان منجمد شده و نشده موشهای یک هفته ای ابتدا در محیط کشت حاوی 20 میلیمول LPA به مدت یک هفته کشت شدند. سپس فولیکولهای پرهانترال از آنها جدا شده و در حضور مقدار 40 میلیمول LPA دوباره به شکل انفرادی به مدت 12 روز کشت شدند و مطالعات بعدی بروی آنها انجام شد: تست زندهمانی با بکارگیری رنگآمیزی کلسئین AM، فلوسیتومتری با استفاده از آنکسین v و Pi و بررسی بروز ژنها با بکارگیری real time-RT-PCR. میزان بلوغ تخمکها در گروههای با هم مقایسه شدند و تعدادی از تخمکهای MII برای لقاح بکارگرفته شدند.
نتایج: در تمام گروههای تحت تیمار با LPA میزان زندهمانی و تکوین فولیکولها بیشتر بود و همچنین وقوع مرگ سلولی و بروز ژنهای پیشبرنده اپوپتور در مقایسه با گروههای بدون تیمار کمتر بود (035/0 = p) و از حیث تکوین فولیکولی تفاوتی بین گروههای انجمادی و غیرانجمادی دیده نشد اما از نظر بروز ژن Bad و ژن گیرندههای LPA در گروه انجمادی تیمار شده با LPA تفاوت معنیداری با گروه غیرانجمادی تیمار شده با LPA وجود داشت (028/0 = p).
نتیجه گیری: LPA باعث بهبود زندهمانی و تکوین فولیکولهای جدا شده شد. علیرغم تغییراتی که در بروز ژنهای مرتبط با آپوپتوز در گروه انجمادی رخ داده بود اما LPA اثرات مثبتی بر زندهمانی و تکوین این فولیکولها داشت.
واژه‌های کلیدی: مرگ سلولی، بلوغ تخمک در شرایط آزمایشگاهی، اسید لیزوفسفاتیدیک، گیرنده های لیزوفسفاتیدیک اسید، فولیکول های تخمدان، انجماد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
