شنبه 1 اردیبهشت 1403
[Archive]
دوره 19، شماره 2 - ( 11-1399 )
جلد 19 شماره 2 صفحات 120-115 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aflatoonian A, Mohammadi B. Subcutaneous progesterone versus vaginal progesterone for luteal-phase support in frozen-thawed embryo transfer: A cross-sectional study. IJRM 2021; 19 (2) :115-120
URL: http://ijrm.ir/article-1-1808-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1808-fa.html
مقایسه پروژسترون زیر جلدی و پروژسترون واژینال برای حمایت فاز لوتئال در بیماران با انتقال جنین فریز. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1399; 19 (2) :115-120
چکیده: (1675 مشاهده)
مقدمه: حمایت از فاز لوتئال یک موضوع بحث برانگیز و پیچیده در درمان ناباروری میباشد.
هدف: این مطالعه برای مقایسه ایمنی و کارایی دوز پایین پروژسترون زیر جلدی با پروژسترون واژینال برای حمایت فاز لوتئال در بیمارانی که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار میگیرند, طراحی شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه اطلاعات 77 خانم که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار گرفتند, بررسی شد. بیماران بر اساس روش تجویز پروژسترون برای حمایت فاز لوتئال به دو گروه تقسیم شدند. زمانیکه ضخامت آندومتر به مساوی یا بیشتر از 8 میلیمتر رسید در یک گروه پروژسترون زیر جلدی 25 میلیگرم پرولوتکس و در گروه دیگر پروژسترون واژینال سیکلوژست 400 میلیگرم دو بار در روز یا آندومترین 100 میلیگرم سه بار در روز تجویز شد و تا زمان شروع خونریزی قاعدگی یا در صورت وقوع حاملگی بالینی برای 8 هفته بعد از انتقال جنین, تا زمان مشاهده قلب جنین در سونوگرافی ادامه یافت.
نتایج: در بررسی مشخصات بیماران تفاوت معنیداری وجود نداشت. حاملگی شیمیایی و حاملگی بالینی در گروه پروژسترون واژینال در مقایسه با گروه پرولوتکس بالاتر بود اما از نظر آماری قابل توجه نبود. به ترتیب (40% در مقایسه با 6/29، 367/0 p=) (28% در مقایسه با 2/22، 581/0 p=).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد که پروژسترون زیر جلدی جدید میتواند برای پروژسترون عضلانی یک جایگزین مناسب در خانمهایی که تمایلی به استفاده از فرمهای واژینال برای حمایت فاز لوتئال در تکنیک کمک باروری ندارند، باشد.
هدف: این مطالعه برای مقایسه ایمنی و کارایی دوز پایین پروژسترون زیر جلدی با پروژسترون واژینال برای حمایت فاز لوتئال در بیمارانی که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار میگیرند, طراحی شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه اطلاعات 77 خانم که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار گرفتند, بررسی شد. بیماران بر اساس روش تجویز پروژسترون برای حمایت فاز لوتئال به دو گروه تقسیم شدند. زمانیکه ضخامت آندومتر به مساوی یا بیشتر از 8 میلیمتر رسید در یک گروه پروژسترون زیر جلدی 25 میلیگرم پرولوتکس و در گروه دیگر پروژسترون واژینال سیکلوژست 400 میلیگرم دو بار در روز یا آندومترین 100 میلیگرم سه بار در روز تجویز شد و تا زمان شروع خونریزی قاعدگی یا در صورت وقوع حاملگی بالینی برای 8 هفته بعد از انتقال جنین, تا زمان مشاهده قلب جنین در سونوگرافی ادامه یافت.
نتایج: در بررسی مشخصات بیماران تفاوت معنیداری وجود نداشت. حاملگی شیمیایی و حاملگی بالینی در گروه پروژسترون واژینال در مقایسه با گروه پرولوتکس بالاتر بود اما از نظر آماری قابل توجه نبود. به ترتیب (40% در مقایسه با 6/29، 367/0 p=) (28% در مقایسه با 2/22، 581/0 p=).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد که پروژسترون زیر جلدی جدید میتواند برای پروژسترون عضلانی یک جایگزین مناسب در خانمهایی که تمایلی به استفاده از فرمهای واژینال برای حمایت فاز لوتئال در تکنیک کمک باروری ندارند، باشد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
