دوره 19، شماره 9 - ( 7-1400 )
جلد 19 شماره 9 صفحات 780-773 |
برگشت به فهرست نسخه ها
تزریق داخل رحمی گنادوتروپین کوریونی انسان (HCG) در روز تخمک کشی و تأثیر آن بر نتایج درمان کمک باروری
چکیده: (1299 مشاهده)
مقدمه: واسطههای متعددی در لانهگزینی جنین نقش دارند. یکی از این واسطهها گنادوتروپین کوریونی انسان (HCG) است.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تزریق داخل رحمی HCG در روز تخمککشی بر نتایج تکنیکهای کمک باروری بود.
مواد و روش ها: 126 بیمار داوطلب، در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شرکت کردند. تمام بیماران نابارور پلن درمانی معمول را دریافت کردند. در گروه مورد بعد از تخمککشی، 1000 واحد HCG به داخل حفره رحم تزریق شد. در گروه کنترل، پروتکلهای درمانی کاملاً مانند گروه مورد بودند اما در روز تخمککشی هیچ گونه دارویی به داخل حفره رحم تزریق نشد. میزان لانهگزینی، میزان حاملگی شیمیایی و بالینی و میزان سقط جنین در دو گروه مقایسه شد.
نتایج: میزان حاملگی شیمیایی در 15 نفر (3/27%) از گروه HCG و 14 نفر (5/25%) از گروه کنترل مثبت بود. حاملگی بالینی در 13 نفر (6/23%) از هر گروه مثبت بود. حاملگی شیمیایی و بالینی در دو گروه از نظر آماری معنیدار نبود. میزان سقط جنین در گروه کنترل بالاتر از گروه HCG بود اما این بالاتر بودن از نظر آماری معنا دار نبود (9/42 در مقابل 7/26).
نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، برای اولین بار، ما تزریق داخل رحمی 1000 واحد HCG پس از تخمککشی را بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که این روش باعث بهبود میزان لانهگزینی، میزان حاملگی شیمیایی و بالینی در سیکلهای درمانی کمک باروری نمیشود. در این زمینه، مطالعات بیشتری لازم است تا نقش تزریق داخل رحمی HCG در روز تخمککشی را در نتایج کمک باروری نشان دهد.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تزریق داخل رحمی HCG در روز تخمککشی بر نتایج تکنیکهای کمک باروری بود.
مواد و روش ها: 126 بیمار داوطلب، در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شرکت کردند. تمام بیماران نابارور پلن درمانی معمول را دریافت کردند. در گروه مورد بعد از تخمککشی، 1000 واحد HCG به داخل حفره رحم تزریق شد. در گروه کنترل، پروتکلهای درمانی کاملاً مانند گروه مورد بودند اما در روز تخمککشی هیچ گونه دارویی به داخل حفره رحم تزریق نشد. میزان لانهگزینی، میزان حاملگی شیمیایی و بالینی و میزان سقط جنین در دو گروه مقایسه شد.
نتایج: میزان حاملگی شیمیایی در 15 نفر (3/27%) از گروه HCG و 14 نفر (5/25%) از گروه کنترل مثبت بود. حاملگی بالینی در 13 نفر (6/23%) از هر گروه مثبت بود. حاملگی شیمیایی و بالینی در دو گروه از نظر آماری معنیدار نبود. میزان سقط جنین در گروه کنترل بالاتر از گروه HCG بود اما این بالاتر بودن از نظر آماری معنا دار نبود (9/42 در مقابل 7/26).
نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، برای اولین بار، ما تزریق داخل رحمی 1000 واحد HCG پس از تخمککشی را بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که این روش باعث بهبود میزان لانهگزینی، میزان حاملگی شیمیایی و بالینی در سیکلهای درمانی کمک باروری نمیشود. در این زمینه، مطالعات بیشتری لازم است تا نقش تزریق داخل رحمی HCG در روز تخمککشی را در نتایج کمک باروری نشان دهد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |