دوره 20، شماره 6 - ( 4-1401 )
جلد 20 شماره 6 صفحات 490-483 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1018 مشاهده)
مقدمه: دلایل عمده ناباروری در زنان مبتلا به آندومتریوز، تغییر در فولیکولوژنز، استروئیدوژنز و اختلال در لقاح، کاهش کیفیت تخمک و جنین، و نقص لانهگزینی است.
هدف: مقایسهی میزان موفقیت چرخه لقاح آزمایشگاهی (IVF) در زنان مبتلا به آندومتریوز در گروه درمانی با لتروزول و گنادوتروپین و گروه گنادوتروپین به تنهایی بود.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور بر روی 94 زن مبتلا به آندومتریوز (47 نفر در گروه لتروزول + گنادوتروپین (LA) و 47 نفر در گروه گنادوتروپین (PA)) که کاندیدای IVF در بیمارستان یاس، در سال 1400 بودند، انجام شد. برای همه شرکتکنندگان، پروتکل آگونیست طولانی استفاده شد. در هر دو گروه, هورمون آزادکننده گنادوتروپین در اواسط مرحلهی لوتئال تجویز شد. از روز سوم چرخه قاعدگی, گنادوتروپین شروع و دوز آن بر اساس سن بیمار، میزان هورمون آنتیمولرین و هورمون محرک فولیکولی تنظیم شد. همچنین از روز سوم چرخه قاعدگی، 5 میلیگرم لتروزول روزانه به مدت 5 روز برای گروه LA تجویز شد، در حالی که دارونما برای گروه PA روزانه به مدت 5 روز تجویز شد. پس از انتقال جنین، میزان بارداری در دو گروه بررسی شد.
نتایج: دوز گنادوتروپین (01/0 > p) و سطح استرادیول (02/0 = p) در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) در گروه LA در مقایسه با گروه PA به طور قابل توجهی کمتر بود. انتقال جنین برای 32 زن انجام شد. هیچ تفاوت معنیداری در مورد بارداری بیوشیمیایی یا بالینی بین گروههای مورد مطالعه مشاهده نشد (72/0 = p).
نتیجه گیری: استفاده از لتروزول به عنوان درمان همزمان در چرخه IVF در زنان مبتلا به آندومتریوز میتواند دوز گنادوتروپین و سطح استرادیول را با همان میزان حاملگی, به طور قابل توجهی کاهش دهد.
هدف: مقایسهی میزان موفقیت چرخه لقاح آزمایشگاهی (IVF) در زنان مبتلا به آندومتریوز در گروه درمانی با لتروزول و گنادوتروپین و گروه گنادوتروپین به تنهایی بود.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور بر روی 94 زن مبتلا به آندومتریوز (47 نفر در گروه لتروزول + گنادوتروپین (LA) و 47 نفر در گروه گنادوتروپین (PA)) که کاندیدای IVF در بیمارستان یاس، در سال 1400 بودند، انجام شد. برای همه شرکتکنندگان، پروتکل آگونیست طولانی استفاده شد. در هر دو گروه, هورمون آزادکننده گنادوتروپین در اواسط مرحلهی لوتئال تجویز شد. از روز سوم چرخه قاعدگی, گنادوتروپین شروع و دوز آن بر اساس سن بیمار، میزان هورمون آنتیمولرین و هورمون محرک فولیکولی تنظیم شد. همچنین از روز سوم چرخه قاعدگی، 5 میلیگرم لتروزول روزانه به مدت 5 روز برای گروه LA تجویز شد، در حالی که دارونما برای گروه PA روزانه به مدت 5 روز تجویز شد. پس از انتقال جنین، میزان بارداری در دو گروه بررسی شد.
نتایج: دوز گنادوتروپین (01/0 > p) و سطح استرادیول (02/0 = p) در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) در گروه LA در مقایسه با گروه PA به طور قابل توجهی کمتر بود. انتقال جنین برای 32 زن انجام شد. هیچ تفاوت معنیداری در مورد بارداری بیوشیمیایی یا بالینی بین گروههای مورد مطالعه مشاهده نشد (72/0 = p).
نتیجه گیری: استفاده از لتروزول به عنوان درمان همزمان در چرخه IVF در زنان مبتلا به آندومتریوز میتواند دوز گنادوتروپین و سطح استرادیول را با همان میزان حاملگی, به طور قابل توجهی کاهش دهد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |