سه شنبه 11 دی 1403
[Archive]
دوره 17، شماره 12 - ( 9-1398 )
جلد 17 شماره 12 صفحات 914-907 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
najafi M, Cheki M, amini P, javadi A, Shabeeb D, Eleojo Musa A. Evaluating the protective effect of resveratrol, Q10, and alpha-lipoic acid on radiation-induced mice spermatogenesis injury: A histopathological study. IJRM 2019; 17 (12) :907-914
URL: http://ijrm.ir/article-1-1206-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1206-fa.html
ارزیابی اثر حفاظتی رسوراترول، کوآنزیم Q10 و آلفالیپوئیک اسید برآسیب اسپرماتوژنز موشی ناشی از پرتو : یک مطالعه بافت شناسی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1398; 17 (12) :907-914
چکیده: (3189 مشاهده)
مقدمه: بیضه یکی از حساسترین اندامها در برابر اثر سمی پرتوی یونیزان است. قرار گرفتن در معرض حتی دوز کم پرتو در طول رادیوتراپی، رادیولوژی تشخیصی یا یک رویداد رادیولوژیکی میتواند تهدیدی برای اسپرماتوژنز باشد. این ممکن است منجر به ناباروری موقت یا دائمی یا حتی انتقال بیثباتی ژنومی به نسلهای بعدی شود.
هدف: در این مطالعه اثر محافظتی سه آنتیاکسیدان طبیعی رسوراترول، آلفالیپوئیک اسید و کوآنزیم Q10 در برابر آسیب اسپرماتوژنز ناشی از پرتو ارزیابی کردیم.
مواد و روش ها: 30 موش NMRI (8-6 هفته، 5±30 گرم) به طور تصادفی به شش گروه (5 موش در هر گروه) بصورت 1) کنترل، 2) پرتو، 3) رسوراترول، 4) پرتو + آلفالیپوئیک اسید، 5) پرتو + آلفالیپوئیک اسید+ رسوراترول، 6) کوآنزیم Q10 تقسیم شدند. موشها با 100 میلیگرم بر کیلوگرم رسوراترول یا 200 میلیگرم بر کیلوگرم آلفالیپوئیک اسید یا ترکیبی از این داروها درمان شدند. همچنین Q10 با غلظت 200 میلیگرم بر کیلوگرم تزریق شد. تمام تیمارها روزانه از دو روز قبل تا 30 دقیقه قبل از پرتودهی انجام شده بودند. پس از آن، موشها در معرض دوز 2 گری پرتوی چشمه کبالت-60 (60Co) قرار گرفتند و 37 روز پس از پرتودهی نمونههای بیضه جمعآوری و برای پارامترهای بافتشناسی مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که این سه آنتیاکسیدان قادر به تعدیل برخی پارامترهای سمشناسی مانند لایه بازال، اپیدیدیمیس و کاهش تراکم اسپرم هستند. همچنین این سه آنتیاکسیدان توانستند امتیاز جانسن (Johnsen score) را افزایش دهند. اگرچه آنها نتوانستند از ادم ناشی از پرتو، آتروفی لوله‌های منی‌ساز (seminiferous tubules) و هایپرپلازی در سلولهای لیدیگ (Leydig cells) محافظت کنند.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان میدهد که رسوراترول، آلفالیپوئیک اسید و Q10 پتانسیل کاهش برخی از عوارض جانبی پرتوی یونیزان را در اسپرماتوژنز موشها دارند. اگرچه آنها نمیتوانند از سلولهای لیدیگ به عنوان منبع تستوسترون و لوله‌های منی‌ساز بعنوان محل بلوغ اسپرم محافظت کنند.
هدف: در این مطالعه اثر محافظتی سه آنتیاکسیدان طبیعی رسوراترول، آلفالیپوئیک اسید و کوآنزیم Q10 در برابر آسیب اسپرماتوژنز ناشی از پرتو ارزیابی کردیم.
مواد و روش ها: 30 موش NMRI (8-6 هفته، 5±30 گرم) به طور تصادفی به شش گروه (5 موش در هر گروه) بصورت 1) کنترل، 2) پرتو، 3) رسوراترول، 4) پرتو + آلفالیپوئیک اسید، 5) پرتو + آلفالیپوئیک اسید+ رسوراترول، 6) کوآنزیم Q10 تقسیم شدند. موشها با 100 میلیگرم بر کیلوگرم رسوراترول یا 200 میلیگرم بر کیلوگرم آلفالیپوئیک اسید یا ترکیبی از این داروها درمان شدند. همچنین Q10 با غلظت 200 میلیگرم بر کیلوگرم تزریق شد. تمام تیمارها روزانه از دو روز قبل تا 30 دقیقه قبل از پرتودهی انجام شده بودند. پس از آن، موشها در معرض دوز 2 گری پرتوی چشمه کبالت-60 (60Co) قرار گرفتند و 37 روز پس از پرتودهی نمونههای بیضه جمعآوری و برای پارامترهای بافتشناسی مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که این سه آنتیاکسیدان قادر به تعدیل برخی پارامترهای سمشناسی مانند لایه بازال، اپیدیدیمیس و کاهش تراکم اسپرم هستند. همچنین این سه آنتیاکسیدان توانستند امتیاز جانسن (Johnsen score) را افزایش دهند. اگرچه آنها نتوانستند از ادم ناشی از پرتو، آتروفی لوله‌های منی‌ساز (seminiferous tubules) و هایپرپلازی در سلولهای لیدیگ (Leydig cells) محافظت کنند.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان میدهد که رسوراترول، آلفالیپوئیک اسید و Q10 پتانسیل کاهش برخی از عوارض جانبی پرتوی یونیزان را در اسپرماتوژنز موشها دارند. اگرچه آنها نمیتوانند از سلولهای لیدیگ به عنوان منبع تستوسترون و لوله‌های منی‌ساز بعنوان محل بلوغ اسپرم محافظت کنند.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
