شنبه 1 اردیبهشت 1403
[Archive]
دوره 18، شماره 3 - ( 12-1398 )
جلد 18 شماره 3 صفحات 186-175 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pasha H, Basirat Z, Faramarzi M, Kheirkhah F. Is psychosexual therapy a reliable alternative to bupropion extended-release to promote the sexual function in infertile women? An RCT. IJRM 2020; 18 (3) :175-186
URL: http://ijrm.ir/article-1-1392-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1392-fa.html
آیا روان درمانی جنسی به عنوان جایگزین قابل اعتماد نسبت به بوپروپیون پیوسته رهش برای بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور است؟ یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1398; 18 (3) :175-186
چکیده: (1861 مشاهده)
مقدمه:روشهای مختلف درمانی جهت مقابله با مشکلات جنسی بکار میرود.
هدف: این مطالعه به منظور پاسخ به این سوال که آیا روان درمانی جنسی (PST) میتواند به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد نسبت به بوپروپیون پیوسته رهش Bupropion extended-release (BUP ER) جهت بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور باشد، انجام میگیرد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی RCT است که در مرکز بهداشت باروری و ناباروری دانشگاه علوم پزشکی بابل (BUMS)، در بابل در طی سالهای 2015-2014 انجام گرفت. در مجموع 105 زن نابارور با اختلال عملکرد جنسی به طور تصادفی به گروههای روان درمانی جنسی (PST)، دارو درمانی بوپروپیون پیوسته رهش (BUP (ER و یک گروه کنترل اختصاص داده شدند. پرسشنامه عملکرد جنسی زنانه (FSFI) و مصاحبه بالینی برای ارزیابی اختلال عملکرد جنسی مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج: میانگین نمرات قبل به بعد از درمان از شاخص عملکرد جنسی زنانه ((FSFI و خرده مقیاسهای آن در گروههای PST و BUP ER (به جز خرده مقیاس درد جنسی) به طور معنیداری افزایش یافت(05/0p< ). بهبودی در عملکرد جنسی و خرده مقیاسهای آن در گروه کنترل در ابتدای و پایان مطالعه وجود نداشت. پس از تعدیل برای مقادیر پایه، نتایج برای میانگین FSFI و خرده مقیاسهای آن در بین گروهها معنادار بود(05/0 p <). در مقایسه با گروه کنترل، در میانگین نمرات FSFI و خرده مقیاسهای آن در گروههای PST و BUP ER(به استثنای خرده مقیاس درد جنسی) افزایش معنیداری مشاهده شد (05/0p< ). مقایسه گروههای درمانی نشان داد که PST بهتر از BUP ER در بهبود عملکرد جنسی و خرده مقیاسهای آن به غیر از خرده مقیاس ارگاسم بوده است (05/0p< ).
نتیجه گیری: روان درمانی جنسی نه تنها میتواند به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد نسبت به دارو درمانی باشد، بلکه آن همچنین نتایج بهتری در زمینه بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور ایجاد مینماید.
هدف: این مطالعه به منظور پاسخ به این سوال که آیا روان درمانی جنسی (PST) میتواند به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد نسبت به بوپروپیون پیوسته رهش Bupropion extended-release (BUP ER) جهت بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور باشد، انجام میگیرد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی RCT است که در مرکز بهداشت باروری و ناباروری دانشگاه علوم پزشکی بابل (BUMS)، در بابل در طی سالهای 2015-2014 انجام گرفت. در مجموع 105 زن نابارور با اختلال عملکرد جنسی به طور تصادفی به گروههای روان درمانی جنسی (PST)، دارو درمانی بوپروپیون پیوسته رهش (BUP (ER و یک گروه کنترل اختصاص داده شدند. پرسشنامه عملکرد جنسی زنانه (FSFI) و مصاحبه بالینی برای ارزیابی اختلال عملکرد جنسی مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج: میانگین نمرات قبل به بعد از درمان از شاخص عملکرد جنسی زنانه ((FSFI و خرده مقیاسهای آن در گروههای PST و BUP ER (به جز خرده مقیاس درد جنسی) به طور معنیداری افزایش یافت(05/0p< ). بهبودی در عملکرد جنسی و خرده مقیاسهای آن در گروه کنترل در ابتدای و پایان مطالعه وجود نداشت. پس از تعدیل برای مقادیر پایه، نتایج برای میانگین FSFI و خرده مقیاسهای آن در بین گروهها معنادار بود(05/0 p <). در مقایسه با گروه کنترل، در میانگین نمرات FSFI و خرده مقیاسهای آن در گروههای PST و BUP ER(به استثنای خرده مقیاس درد جنسی) افزایش معنیداری مشاهده شد (05/0p< ). مقایسه گروههای درمانی نشان داد که PST بهتر از BUP ER در بهبود عملکرد جنسی و خرده مقیاسهای آن به غیر از خرده مقیاس ارگاسم بوده است (05/0p< ).
نتیجه گیری: روان درمانی جنسی نه تنها میتواند به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد نسبت به دارو درمانی باشد، بلکه آن همچنین نتایج بهتری در زمینه بهبود عملکرد جنسی در زنان نابارور ایجاد مینماید.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
