دوره 18، شماره 4 - ( 1-1399 )                   جلد 18 شماره 4 صفحات 294-287 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (2247 مشاهده)
مقدمه: مهارکننده­های آروماتاز، آروماتیزه شدن آندروژن­ها را به استروژن­ها مهار می­کنند؛ این باعث کاهش فیدبک منفی استروژن در محور هیپوتالاموس-هیپوفیز می­شود و افزایش ترشح FSH منجر به افزایش رشد فولیکولار می­شود.
هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر افزودن لتروزول به گنادوتروپین بر نتایج Ivf در افراد با پاسخ تخمدانی نرمال می­باشد.
مواد و روش­ ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 100 بیمار با پاسخ تخمدانی نرمال که کاندید تحریک تخمدانی کنترل شده بودند به صورت تصادفی به دو گروه (50 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. در گروه مورد لتروزول به گنادوتروپین در پروتکل آنتاگونیست اضافه شد. گروه کنترل پروتکل آنتاگونیست مرسوم را دریافت کردند. پیامد اصلی حاملگی بالینی و شیمیایی بود و پیامد ثانویه تعداد تخمک­های بالغ، میزان لقاح، میزان استرادیول و دوز کل مصرفی گنادوتروپین­ها بود
نتایج: ویژگی­های بالینی و دموگرافیک اساسی هر دو گروه مشابه بود. سطح استرادیول در روز تزریق hCG و دوز مصرفی گنادوتروپین در گروه شاهد به طور معنی­داری بیشتر بود (045/0 =p).  تعداد تخمک­های بالغ در گروه مورد بالاتر بود (اما از لحاظ آماری معنی­دار نبود (09/0 =p)). علاوه بر این، ضخامت آندومتر بطور معنی­داری در گروه مورد کمتر بود. اختلاف معنی­داری در میزان لقاح، میزان حاملگی شیمیایی و کلینیکی بین دو گروه وجود نداشت.
نتیجه­ گیری: گرچه اضافه کردن لتروزول به گنادوتروپین در بیماران با پاسخ تخمدانی نرمال دوز مصرفی گنادوتروپین را کاهش می­دهد ولی میزان حاملگی را افزایش نمی­دهد.
واژه‌های کلیدی: لتروزول، تحریک تخمدانی، حاملگی.
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.