دوره 18، شماره 4 - ( 1-1399 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 286-275 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2215 مشاهده)
مقدمه: فرمالدهید (FA) یکی از موادی است که در صنعت و علم استفاده وسیعی دارد. تماس طولانی مدت با فرمالدهید به دلیل افزایش سطح گونههای فعال اکسیژن ممکن است اثرات مضری بر باروری داشته باشد. از سویی، عصاره میوه خرما (Phoenix Dactilifera L; DPFE) حاوی غلظت بالایی از آنتیاکسیدانهای طبیعی است که میتواند رادیکالهای آزاد را جاروب کند.
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثرات پیشگیری DPFE با خواص آنتیاکسیدانی قوی بر روی سمیت بیضه ناشی از فرمالدهید در موش نر بود.
مواد و روش ها: سی و دو موش نر نژاد BALB/c به طور تصادفی به چهار گروه تقسیمبندی شدند: گروه کنترل (آب مقطر، به طور دهانی، 35 روز)، گروه FA (FA ؛ mg/kg25/0 به صورت داخل صفاقی، 20 روز)، گروه تیمار ((Date (DT)+FA؛ DPFE به مدت 35 روز و به دنبال آن تجویز داخل صفاقی FA به مدت 20 روز)، گروه عصاره میوه خرما (DT؛ DPFE به میزان mg/kg 4، به صورت دهانی، 35 روز). پس از این دوره، خون جمعآوری شد و اپی دیدیم و بیضه چپ برای ارزیابی پارامترهای اسپرم و آزمایشات بافتشناسی به ترتیب جدا شدند.
نتایج: تجویز FA، ناهنجاری مورفولوژیکی اسپرم را افزایش داد و تعداد، زندهمانی و تحرک اسپرم و همچنین تستوسترون را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد (001/0p≤). علاوه بر این، مطالعات بافتشناسی بیضه نشان داد که FA، تغییراتی را در لولههای منیساز از قبیل تخریب اپی تلیوم زایا و واکوئله شدن لولهها موجب میشود. مصرف DPFE قبل از تجویز FA توانست تا حدی کاهش تستوسترون و پارامترهای اسپرم و بیضهی حاصل از FA را تخفیف دهد.
نتیجه گیری: استفاده از DPFE ممکن است اثرات تخفیفی بر روی سمیت بیضهای حاصل از FA داشته باشد.
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثرات پیشگیری DPFE با خواص آنتیاکسیدانی قوی بر روی سمیت بیضه ناشی از فرمالدهید در موش نر بود.
مواد و روش ها: سی و دو موش نر نژاد BALB/c به طور تصادفی به چهار گروه تقسیمبندی شدند: گروه کنترل (آب مقطر، به طور دهانی، 35 روز)، گروه FA (FA ؛ mg/kg25/0 به صورت داخل صفاقی، 20 روز)، گروه تیمار ((Date (DT)+FA؛ DPFE به مدت 35 روز و به دنبال آن تجویز داخل صفاقی FA به مدت 20 روز)، گروه عصاره میوه خرما (DT؛ DPFE به میزان mg/kg 4، به صورت دهانی، 35 روز). پس از این دوره، خون جمعآوری شد و اپی دیدیم و بیضه چپ برای ارزیابی پارامترهای اسپرم و آزمایشات بافتشناسی به ترتیب جدا شدند.
نتایج: تجویز FA، ناهنجاری مورفولوژیکی اسپرم را افزایش داد و تعداد، زندهمانی و تحرک اسپرم و همچنین تستوسترون را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد (001/0p≤). علاوه بر این، مطالعات بافتشناسی بیضه نشان داد که FA، تغییراتی را در لولههای منیساز از قبیل تخریب اپی تلیوم زایا و واکوئله شدن لولهها موجب میشود. مصرف DPFE قبل از تجویز FA توانست تا حدی کاهش تستوسترون و پارامترهای اسپرم و بیضهی حاصل از FA را تخفیف دهد.
نتیجه گیری: استفاده از DPFE ممکن است اثرات تخفیفی بر روی سمیت بیضهای حاصل از FA داشته باشد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |