مقدمه: سقط مکرر یکی از شایعترین معضلات حاملگی با شیوع 5% در زنان است. مطالعات بیشماری نقش پلیمورفیسمهای تک نوکلئوتیدی در miRNA ها که قادر به جهش یا تغییر بیان آنها است را آشکار کردهاند.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین پلیمورفیسمهای miR-146aC>G (rs2910164) و miR-196a2T>C (rs11614913) با خطر سقط خودبهخودی در زنان ایرانی بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه، از 214 زن که حداقل دو مورد سقط خودبهخودی پیدرپی را تجربه کرده بودند و 147 فرد عادی که سابقه از دست دادن بارداری نداشتند، نمونه خون گرفته شد. بررسی پلیمورفیسمهای miR-146aC>G (rs2910164) و miR-196a2T>C (rs11614913) با RFLP انجام شد.
نتایج: شیوع ژنوتیپهای این مطالعه تفاوت معنیداری را در miR-146aC> G پلیمورفیسم CC در مقابل CG + GG و CC + CG در مقابل GG در بین گروههای کنترل و نمونه نشان نداد (CI 95%، 454/1 = OR، 282/0 = p) و (CI 95%، 933/0 = OR، 854/0 = p) یافتههای این بررسی تفاوت معنیداری از پلیمورفیسم TT قبل از miR-196a2T> C در مقابل TC + CC و TT + TC در بین گروههای کنترل و نمونه نشان نداد (CI 95%، 462/1 = OR، 291/0 = p) و (CI 95%، 938/0 = OR، 862/0 = p).
نتیجه گیری: در این تحقیق، توزیع miR-146aC > G و miR-196a2T > C بین RPL ناشناخته و گروه عادی متفاوت بود، اما این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود.