دوره 19، شماره 10 - ( 8-1400 )
جلد 19 شماره 10 صفحات 872-863 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1638 مشاهده)
مقدمه: از آنجا که به نظر نمیرسد که پروژسترون به تنهایی برای حمایت از فاز لوتئال (LPS)، به ویژه در چرخه انتقال جنین منجمد (FET) کافی باشد، بنابراین آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH-a) به عنوان یک درمان کمکی همراه با پروژسترون برای LPS پیشنهاد میشود.
هدف: ارزیابی اثرات تجویز آگونیستهای GnRH با پروژسترون واژینال در مقایسه با پروژسترون واژینال به تنهایی در حمایت از فاز لوتئال در چرخههای انتقال جنین منجمد و ذوب شده.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی، 240 زن نابارور که کاندید FET بودند در دو گروه (120 نفر در هر گروه) مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول 400 میلیگرم پروژسترون واژینال دو بار در روز از روز انتقال دریافت کرد. گروه دوم پروژسترون واژینال روزانه و همچنین 1/0 میلیگرم دیفرلین را در روزهای 0، 3 و 6 FET برای LPS دریافت کردند. میزان لانهگزینی، میزان حاملگی بالینی، میزان بارداری مداوم و سقط خودبخودی بعنوان نتیجه بین دو گروه بررسی شد.
نتایج: نتایج نشان داد که بین میانگین سنی زنان و مدت زمان ناباروری تفاوت معنیداری در دو گروه وجود ندارد (به ترتیب 78 /0 = p، 58/0p = ). تفاوت معنیداری بین گروهها از نظر میزان لانهگزینی و سقط خودبهخودی وجود نداشت (به ترتیب 19/0 p =، 31/0 = p). با این حال، از نظر میزان حاملگی بالینی و مداوم، تفاوتهای معنیداری بین گروهها مشاهده شد (به ترتیب 008 /0 = p و 05 /0 = p).
نتیجه گیری: تجویز همزمان GnRH آگونیست و پروژسترون واژینال نسبت به پروژسترون تنها برای LPS پس از چرخه FET میتواند انتخاب بهتری باشد.
هدف: ارزیابی اثرات تجویز آگونیستهای GnRH با پروژسترون واژینال در مقایسه با پروژسترون واژینال به تنهایی در حمایت از فاز لوتئال در چرخههای انتقال جنین منجمد و ذوب شده.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی، 240 زن نابارور که کاندید FET بودند در دو گروه (120 نفر در هر گروه) مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول 400 میلیگرم پروژسترون واژینال دو بار در روز از روز انتقال دریافت کرد. گروه دوم پروژسترون واژینال روزانه و همچنین 1/0 میلیگرم دیفرلین را در روزهای 0، 3 و 6 FET برای LPS دریافت کردند. میزان لانهگزینی، میزان حاملگی بالینی، میزان بارداری مداوم و سقط خودبخودی بعنوان نتیجه بین دو گروه بررسی شد.
نتایج: نتایج نشان داد که بین میانگین سنی زنان و مدت زمان ناباروری تفاوت معنیداری در دو گروه وجود ندارد (به ترتیب 78 /0 = p، 58/0p = ). تفاوت معنیداری بین گروهها از نظر میزان لانهگزینی و سقط خودبهخودی وجود نداشت (به ترتیب 19/0 p =، 31/0 = p). با این حال، از نظر میزان حاملگی بالینی و مداوم، تفاوتهای معنیداری بین گروهها مشاهده شد (به ترتیب 008 /0 = p و 05 /0 = p).
نتیجه گیری: تجویز همزمان GnRH آگونیست و پروژسترون واژینال نسبت به پروژسترون تنها برای LPS پس از چرخه FET میتواند انتخاب بهتری باشد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |