دوره 19، شماره 5 - ( 2-1400 )
جلد 19 شماره 5 صفحات 470-465 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1213 مشاهده)
مقدمه: شیوع ناباروی در جهان روند صعودی داشته و درمان ناباروی یکی از مسائل حائز اهمیت میباشد.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثر خراش موضعی آندومتر بر نتایج حاملگی در زنان با شکست قبلی روش تلقیح داخل رحمی انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی غیرتصادفی بر روی 336 زن مراجعهکننده به کلینیک نازایی بیمارستان علیابنابیطالب شهر زاهدان (در سال 98) انجام شد. شرکت کنندگان پس از ورود به دو گروه خراش آندومتر و گروه کنترل تقسیمبندی شدند. در گروه خراش آندومتر (173 نفر)، علاوه بر درمانهای روتین ناباروری در روز 9-8 سیکل قاعدگی خراش آندومتر انجام شده در حالیکه گروه کنترل (163 نفر) فقط درمان روتین انجام شد. دادهها با استفاده از فرم اطلاعاتی جمعآوری شده و سپس توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: میانگین سنی زنان مورد مطالعه 2/5 ± 4/28 سال بود. درصد موفقیت بارداری در گروه مورد، 3/12% و در گروه شاهد 11% بوده که تفاوت آنها از لحاظ آماری معنیدار نبود (697/0 = p).
نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که خراش آندومتریال تأثیری روی میزان باروری ندارد.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثر خراش موضعی آندومتر بر نتایج حاملگی در زنان با شکست قبلی روش تلقیح داخل رحمی انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی غیرتصادفی بر روی 336 زن مراجعهکننده به کلینیک نازایی بیمارستان علیابنابیطالب شهر زاهدان (در سال 98) انجام شد. شرکت کنندگان پس از ورود به دو گروه خراش آندومتر و گروه کنترل تقسیمبندی شدند. در گروه خراش آندومتر (173 نفر)، علاوه بر درمانهای روتین ناباروری در روز 9-8 سیکل قاعدگی خراش آندومتر انجام شده در حالیکه گروه کنترل (163 نفر) فقط درمان روتین انجام شد. دادهها با استفاده از فرم اطلاعاتی جمعآوری شده و سپس توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: میانگین سنی زنان مورد مطالعه 2/5 ± 4/28 سال بود. درصد موفقیت بارداری در گروه مورد، 3/12% و در گروه شاهد 11% بوده که تفاوت آنها از لحاظ آماری معنیدار نبود (697/0 = p).
نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که خراش آندومتریال تأثیری روی میزان باروری ندارد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |