مقدمه: حاملگی خارج از رحم یکی از دلایل مهم در مرگ و میر مادران در سه ماهه اول بارداری میباشد.
هدف: در این مطالعه به بررسی چهار روش درمان حاملگی خارج از رحم که شامل درمان تکدوز و دودوز متوتروکسات، جراحی و درمان انتظاری است میپردازیم.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، مشخصات بالینی مربوط به 365 بیمار مراجعهکننده به بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز با محدوده سنی 44-15 سال و در بازه زمانی اسفند 1395 تا 1397، که حاملگی خارج از رحم برای آنها تشخیص داده شده بود مورد مطالعه قرار گرفت. نمودار راک به منظور پیشبینی نقطه برش برای سایز توده و میزان هورمون β-hCG به منظور مقایسه روش جراحی و درمان دارویی دو دوز رسم گردید.
نتایج: بیشترین تودهها در قسمت آدنکس قرار گرفته بودند. طبق نتایج به دست آمده از نمودار راک، روش جراحی برای افرادی که دارای سایز توده mm 50/34> و mIU/ml6419 < β-hCG باشند، به عنوان بهترین روش محسوب میشود. میزان β-hCG در گروه متوتروکسات تکدوز با درمان موفق به صورت معنیدار کمتر از درمان تکدوز ناموفق بود (02/0 = p). در مقایسه درمان متوتروکسات تکدوز و دودوز، درمان تکدوز با داشتن میزان موفقیت بالاتر و طول بستری کوتاهتر بیماران، به عنوان درمان موثرتری نسبت به درمان دودوز مورد توجه قرار گرفت.
نتیجهگیری: جراحی به عنوان خط اول درمان برای بیماران با میزان β-hCG بالا و سایز توده بزرگ پیشنهاد میگردد. در این مطالعه، درمان متوتروکسات تکدوز به دلیل میزان موفقیت بالاتر و زمان بستری کوتاهتر، درمان مناسبتری نسبت به درمان دودوز معرفی میگردد. کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی شده بیشتر با حجم نمونه بزرگتر برای تأیید نتایج فعلی توصیه میشود.