دوره 20، شماره 1 - ( 11-1400 )
جلد 20 شماره 1 صفحات 36-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1668 مشاهده)
مقدمه: بتاتروفین ممکن است با بیماریهای متابولیک مرتبط باشد.
هدف: بررسی سطح بتاتروفین و ارتباط آن با پارامترهای متابولیکی و التهابی در بیماران نابارور PCOS و غیر PCOS کاندید IUI.
مواد و روش ها: این مطالعه مورد شاهدی بر روی 90 زن نابارور (45 مبتلا به PCOS و 45 غیرمبتلا به PCOS) که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند، در تهران انجام شد. از شرکتکنندگان برای به دست آوردن سن، BMI، سابقه تولیدمثل مصاحبه به عمل آمد. نمونه خون وریدی بازویی ناشتا به منظور اندازهگیری بتاتروفین، FSH، انسولین، LH، FSH، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، استرادیول و پروتئین واکنشی C در روز سوم چرخه قاعدگی گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها، از نرمافزار SPSS 25 و آزمونهای آماری مانند آزمون t مستقل، مجذور کای و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که میزان بتاتروفین در زنان مبتلا به PCOS به طور قابل توجهی بالاتر از گروه شاهد بود (05/0 = p). بر اساس تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه، تأثیر پارامترهای متابولیکی و التهابی بر بتاتروفین معنیدار نبود (05/0 > p). نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری بین گروهها در فولیکوژنز وجود ندارد (57/0 = p).
نتیجه گیری: طبق نتایج، میزان بتاتروفین در زنان نابارور PCOS بیشتر از زنان غیر PCOS نابارور بود. بطور غیرمستقیم، ممکن است استدلال شود که ارتباط بالقوهای بین افزایش بتاتروفین و افزایش احتمالی بروز سندرم PCOS وجود دارد. برای بررسی نقش بتاتروفین در مقاومت به انسولین، متابولیسم چربی و اثرات آن بر نتایج درمان ناباروری، مطالعات بیشتری با اندازه نمونه بزرگتر مورد نیاز است.
هدف: بررسی سطح بتاتروفین و ارتباط آن با پارامترهای متابولیکی و التهابی در بیماران نابارور PCOS و غیر PCOS کاندید IUI.
مواد و روش ها: این مطالعه مورد شاهدی بر روی 90 زن نابارور (45 مبتلا به PCOS و 45 غیرمبتلا به PCOS) که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند، در تهران انجام شد. از شرکتکنندگان برای به دست آوردن سن، BMI، سابقه تولیدمثل مصاحبه به عمل آمد. نمونه خون وریدی بازویی ناشتا به منظور اندازهگیری بتاتروفین، FSH، انسولین، LH، FSH، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، استرادیول و پروتئین واکنشی C در روز سوم چرخه قاعدگی گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها، از نرمافزار SPSS 25 و آزمونهای آماری مانند آزمون t مستقل، مجذور کای و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که میزان بتاتروفین در زنان مبتلا به PCOS به طور قابل توجهی بالاتر از گروه شاهد بود (05/0 = p). بر اساس تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه، تأثیر پارامترهای متابولیکی و التهابی بر بتاتروفین معنیدار نبود (05/0 > p). نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری بین گروهها در فولیکوژنز وجود ندارد (57/0 = p).
نتیجه گیری: طبق نتایج، میزان بتاتروفین در زنان نابارور PCOS بیشتر از زنان غیر PCOS نابارور بود. بطور غیرمستقیم، ممکن است استدلال شود که ارتباط بالقوهای بین افزایش بتاتروفین و افزایش احتمالی بروز سندرم PCOS وجود دارد. برای بررسی نقش بتاتروفین در مقاومت به انسولین، متابولیسم چربی و اثرات آن بر نتایج درمان ناباروری، مطالعات بیشتری با اندازه نمونه بزرگتر مورد نیاز است.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |