مقدمه: مداخلات روانشناختی ممکن است مشکلات باروری را کاهش دهد. خلق مثبت، سیالیت، معنا، رابطه مثبت و موفقیت (پرما) یک مداخله شناختی محسوب شده و زوج درمانی یکپارچه-رفتاری (IBCT) نیز یک مداخله رفتاری به شمار میآید. مداخلات روانشناختی مناسب در درمان ناباروری مهم هستند.
هدف: هدف از این مطالعه، مقایسه اثربخشی زوج درمانی مدل پرما و رفتاری تلفیقی بر مشکلات باروری زوجین تحت درمان ناباروری بود.
مواد و روشها: محتوای بسته مداخلات براساس مروری بر متون و نظرات متخصصین رشتههای مرتبط تهیه شد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی موازی، 42 زوج تحت درمان ناباروری به طور تصادفی در سه گروه (14 زن و 14 شوهر) تقسیم میشوند. گروه 1 مدل PERMA، گروه 2 مداخله IBCT و گروه سوم به عنوان گروه کنترل برنامههای آموزشی درمان ناباروری را دریافت خواهند کرد. متغیر پیامد اصلی مشکلات باروری میباشد که با پرسشنامه مشکلات باروری Fertility Problems Inventory در ابتدای مطالعه، اتمام مداخله هفته 5 و هفته 9 مطالعه بررسی خواهند شد. متغیر پیامد اصلی دیگر رضایت از روش مداخله است که در هفتههای 5 و 9 ارزیابی میشود. متغیر پیامد ثانویه تست مثبت بارداری در هفته 12 سنجش خواهد شد. هر سه گروه مداخلات را به صورت ترکیبی از حضوری و مجازی (از طریق واتساپ) دریافت میکنند.
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نگرانیهای اجتماعی، ارتباطی، جنسی و والدی را در زوج مبتلا به ناباروری بررسی میکند. مداخله به روش ترکیبی حضوری و مجازی میتواند روش مناسبی در ارایه خدمات مشاورهای در شیوع covid-19 باشد. مشاوره زوج در مقایسه با مشاوره گروهی میتواند نتایج بهتری در رفع مشکلات باروری ارائه دهد. این مطالعه سعی دارد تا از طریق یادگیری روابط بهتر و مهارتهای حل مسئله، مشکلات باروری را در زوجین تحت درمان ناباروری کاهش دهد و ممکن است به دلیل تأثیر بر این مشکلات بر میزان بارداری و هزینههای درمان تأثیر غیرمستقیم داشته باشد.