دوره 21، شماره 7 - ( 5-1402 )
جلد 21 شماره 7 صفحات 540-531 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (638 مشاهده)
مقدمه: نزدیک به دو سوم موارد مرگ و میر در سال اول زندگی ناشی از زایمان زودرس است.
هدف: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات ترکیبات مبتنی بر پروژسترون در پیشگیری از زایمان زودرس بود.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده روی 146 زن باردار بستری در گروه زنان و زایمان در کرمان، ایران در خرداد 1398 انجام شد. بیماران مبتلا به زایمان زودرس، توکولیتیک و 12 میلیگرم بتامتازون را در دو دوز طی 2 روز، به منظور بلوغ ریههای جنین دریافت کردند. توقف زایمان زودرس به عنوان یک دوره 12 ساعته بدون انقباض پس از اتمام توکولیتیک در نظر گرفته شد. پس از قطع زایمان زودرس، بیماران به مدت 48 ساعت تحت نظر قرار گرفتند. پس از قطع موفقیتآمیز درد زایمان، بیماران به دو گروه تقسیم شدند. در گروه A و B، بیماران به ترتیب 200 میلیگرم کپسول لوتوژل خوراکی در روز و دوز هفتگی 250 میلیگرم پرولوتون به صورت تزریق عضلانی دریافت کردند. درمان در هر دو گروه تا هفته 36 یا زایمان ادامه داشت. بیماران به صورت هفتگی و با تشخیص علائم زایمان زودرس پیگیری شدند. معاینه واژن توسط متخصص زنان و زایمان انجام شد.
نتایج: فراوانی زایمان زودرس در هر دو گروه یکسان بود. به همین ترتیب، در فاز نهفته (07/0 = p)، میانگین وزن هنگام تولد (17/0 = p) و فراوانی بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (58/0 = p) در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: در نتایج به‌دست‌آمده از عوارض ارزیابی شده در هر دو گروه تفاوتی وجود نداشت و هر دو دارو به طور مشابه به بهبود بارداری و عوارض دوران نوزادی ناشی از زایمان زودرس منجر شدند. استفاده از فرم خوراکی با اثرات مفید مشابه در این مطالعه مورد اشاره قرار گرفت که میتواند راه حلی برای مشکلات ناشی از تزریقهای متعدد باشد که در تجویز تزریقی این دارو اجتناب ناپذیر است.
هدف: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات ترکیبات مبتنی بر پروژسترون در پیشگیری از زایمان زودرس بود.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده روی 146 زن باردار بستری در گروه زنان و زایمان در کرمان، ایران در خرداد 1398 انجام شد. بیماران مبتلا به زایمان زودرس، توکولیتیک و 12 میلیگرم بتامتازون را در دو دوز طی 2 روز، به منظور بلوغ ریههای جنین دریافت کردند. توقف زایمان زودرس به عنوان یک دوره 12 ساعته بدون انقباض پس از اتمام توکولیتیک در نظر گرفته شد. پس از قطع زایمان زودرس، بیماران به مدت 48 ساعت تحت نظر قرار گرفتند. پس از قطع موفقیتآمیز درد زایمان، بیماران به دو گروه تقسیم شدند. در گروه A و B، بیماران به ترتیب 200 میلیگرم کپسول لوتوژل خوراکی در روز و دوز هفتگی 250 میلیگرم پرولوتون به صورت تزریق عضلانی دریافت کردند. درمان در هر دو گروه تا هفته 36 یا زایمان ادامه داشت. بیماران به صورت هفتگی و با تشخیص علائم زایمان زودرس پیگیری شدند. معاینه واژن توسط متخصص زنان و زایمان انجام شد.
نتایج: فراوانی زایمان زودرس در هر دو گروه یکسان بود. به همین ترتیب، در فاز نهفته (07/0 = p)، میانگین وزن هنگام تولد (17/0 = p) و فراوانی بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (58/0 = p) در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: در نتایج به‌دست‌آمده از عوارض ارزیابی شده در هر دو گروه تفاوتی وجود نداشت و هر دو دارو به طور مشابه به بهبود بارداری و عوارض دوران نوزادی ناشی از زایمان زودرس منجر شدند. استفاده از فرم خوراکی با اثرات مفید مشابه در این مطالعه مورد اشاره قرار گرفت که میتواند راه حلی برای مشکلات ناشی از تزریقهای متعدد باشد که در تجویز تزریقی این دارو اجتناب ناپذیر است.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |