دوره 20، شماره 9 - ( 7-1401 )
جلد 20 شماره 9 صفحات 752-745 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (735 مشاهده)
مقدمه: نقص فاز لوتئال در فناوری کمکباروری (ART) رایج است و با تولید ناکافی پروژسترون مشخص میشود. مطالعات مختلف نشان دادهاند که تجویز پروژسترون در چرخههای انتقال جنین تازه، میزان حاملگی بالینی و میزان تولد زنده را افزایش میدهد. تجویز پروژسترون انواع مختلفی دارد مانند: خوراکی، واژینال، عضلانی و زیرجلدی.
هدف: هدف از این مطالعه مقایسه اثر افزودن پروژسترون عضلانی به پروژسترون واژینال برای حمایت از فاز لوتئال در چرخه انتقال جنین تازه انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه اطلاعات مربوط به 355 زن که در فاصله مارس 2020 تا فوریه 2021، انتقال جنین تازه را در مرکز تحقیقات ناباروری یزد انجام داده بودند را بررسی کرد. جمعیت شرکتکنندگان بر اساس نوع رژیم حمایت فاز لوتئال مورد استفاده به دو گروه تقسیم شدند گروه اول (تعداد = 173): 400 میلیگرم پروژسترون واژینال به تنهایی دو بار در روز از روز برداشت تخمک دریافت کردند. و گروه دوم (تعداد = 182): 50 میلیگرم پروژسترون IM به اضافه پروژسترون واژینال 400 میلیگرم، دو بار در روز از روز برداشت تخمک دریافت کردند. میزان حاملگی شیمیایی و بالینی بین دو گروه مقایسه شد.
نتایج: ویژگی‌های اساسی دو گروه از نظر آماری مشابه بود. میزان حاملگی شیمیایی و بالینی در گروه پروژسترون واژینال به همراه پروژسترون در مقایسه با گروه پروژسترون واژینال بیشتر بود. همچنین حاملگی شیمیایی بین دو گروه تفاوت معنیداری نشان داد (011/0 = p).
نتیجه گیری: یافته‌ها نشان داد که افزودن پروژسترون عضلانی به پروژسترون واژینال باعث بهبود میزان شیمیایی در انتقال جنین تازه میشود.
کلمات کلیدی: فاز لوتئال، پروژسترون، فناوری کمکباروری، انتقال جنین.
هدف: هدف از این مطالعه مقایسه اثر افزودن پروژسترون عضلانی به پروژسترون واژینال برای حمایت از فاز لوتئال در چرخه انتقال جنین تازه انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه اطلاعات مربوط به 355 زن که در فاصله مارس 2020 تا فوریه 2021، انتقال جنین تازه را در مرکز تحقیقات ناباروری یزد انجام داده بودند را بررسی کرد. جمعیت شرکتکنندگان بر اساس نوع رژیم حمایت فاز لوتئال مورد استفاده به دو گروه تقسیم شدند گروه اول (تعداد = 173): 400 میلیگرم پروژسترون واژینال به تنهایی دو بار در روز از روز برداشت تخمک دریافت کردند. و گروه دوم (تعداد = 182): 50 میلیگرم پروژسترون IM به اضافه پروژسترون واژینال 400 میلیگرم، دو بار در روز از روز برداشت تخمک دریافت کردند. میزان حاملگی شیمیایی و بالینی بین دو گروه مقایسه شد.
نتایج: ویژگی‌های اساسی دو گروه از نظر آماری مشابه بود. میزان حاملگی شیمیایی و بالینی در گروه پروژسترون واژینال به همراه پروژسترون در مقایسه با گروه پروژسترون واژینال بیشتر بود. همچنین حاملگی شیمیایی بین دو گروه تفاوت معنیداری نشان داد (011/0 = p).
نتیجه گیری: یافته‌ها نشان داد که افزودن پروژسترون عضلانی به پروژسترون واژینال باعث بهبود میزان شیمیایی در انتقال جنین تازه میشود.
کلمات کلیدی: فاز لوتئال، پروژسترون، فناوری کمکباروری، انتقال جنین.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |