مقدمه: حاملگی خارج از رحم نتیجه کاشت تخمک بارور شده در خارج یا در محل نامناسبی در حفره رحم است. گزارشهای مورد بالینی نشان میدهد که ممکن است ارتباطی بین شکست پیشگیری از حاملگی با قرصهای هورمونی بهویژه داروهای ضدبارداری اورژانسی و حاملگی خارج از رحم وجود داشته باشد. حاملگی خارج از رحم به صورت انتظاری، جراحی یا دارویی مدیریت میشود. در حال حاضر، هیچ اتفاق نظری در مورد اینکه آیا یک رژیم دوز چندگانه یا دوز با متوترکسات یا یک دوز اضافی میتواند برتر از یک رژیم تک دوز باشد، وجود ندارد.
هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی عوامل خطر و پیامدهای درمان طراحی شد.
مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی از اسفند 1399 تا اسفند 1390 در شهر تهران انجام شد. همه مواردی که حاملگی خارج از رحم تشخیص داده شد (191 مورد) گروه مورد را تشکیل میدادند. اگر بیمار هیچ اندیکاسیونی برای جراحی نداشت و از نظر همودینامیک پایدار بود، بیمار با MTX بر اساس سطوح β-hCG درمان میشد. عوامل خطر با دو گروه کنترل جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند: حاملگی داخل رحمی (190 مورد) و گروه غیر باردار (180 مورد).
نتایج: درمان دارویی با دوز اضافی متوترکسات بهویژه در بیمارانی که غلظت β-hCG بالاتری داشتند و سن حاملگی آنها بیش از 5/7 هفته بود بهطور معنیداری بهبود یافت (002/0 = p). با توجه به عوامل خطر، فرض بر این است که شکست پیشگیری از بارداری با داروهای هورمونی، هم در قرصهای ضدبارداری خوراکی و هم داروهای ضدبارداری اورژانسی میتواند احتمال حاملگی خارج از رحم را افزایش دهد (001/0 > p).
نتیجه گیری: بر اساس مطالعه ما دوز اضافی MTX را برای بیمارانی که در هفته بالاتری در حاملگی به سر میبرند پیشنهاد میکنیم. همچنین نتیجهگیری میشود که شکست قرصهای ضدبارداری شانس ابتلا به EP را افزایش میدهد.