مقدمه: مشاهده بدشکلی فنوتیپی در تخمک انسان به ویژه در فضای پریویتلین گاهی اتفاق میافتد که از مهمترین انحرافات جزء اضافی سیتوپلاسمی است.
مورد: مورد زنی 30 ساله بدون بارداری قبلی بود که برای اولین بار اقدام به درمان لقاح آزمایشگاهی میکرد. با توجه به مقدار بسیار زیاد ذرات گرانولار موجود در فضای پریویتلین، که پس از عمل جداسازی قابل مشاهده بود، امکان تعیین حضور و موقعیت اولین جسم قطبی برای درک درست بلوغ تخمک وجود نداشت (متافاز 2). با این وجود، در تمام تخمکها تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم انجام شد. برای انجام کل مراحل کشت از دستگاه انکوباتور تایم لپس استفاده شد. از این رو، فیلم 6 روزه کشت ضبط شد. تنها 2 تخمک توانستند به درستی بارور شوند و در روز 6 به مرحله بلاستوسیست برسند. جنینها منجمد شدند و متعاقباً به عنوان انتقال جنین منجمد پس از سیکل قاعدگی بعدی منتقل شدند.
نتیجه گیری: به نظر میرسد وجود استثنایی ذرات گرانولار در فضای پریویتلین که جنبهها و رفتار سلولهای گرانولوزا را به ما یادآوری میکند، بر لقاح تأثیر میگذارد اما بر کیفیت بلاستوسیست تأثیر نمیگذارد. در واقع این زن پس از انتقال جنین موفق به تولد دوقلو شد.