دوره 21، شماره 4 - ( 1-1402 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 302-295 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1065 مشاهده)
مقدمه: شواهد علمی نشان میدهد که عدم تعادل بین سایتوکینهای التهابی و ضدالتهابی نقش مهمی در ایجاد بیماری پرهاکلامپسی ایفا میکند.
هدف: در مطالعه حاضر ارتباط سطح سرمی اینترلوکین-23 (IL-23) مادر، یک سایتوکین پیش التهابی، با خطر بروز بیماری پرهاکلامپسی و شدت آن بررسی شد.
مواد و روش ها: یک مطالعه مورد-شاهدی شامل 145 زن با 75 مورد بیمار پرهاکلامپسی، 35 زن باردار سالم و 35 فرد کنترل غیر باردار سالم از زاهدان، جنوب شرق ایران انجام شد. سطوح مادری IL-23 در گردش خون با استفاده از روش الایزا تعیین شد.
نتایج: سطح سرمی IL-23 مادر در گروه پرهاکلامپسی و دو زیر گروه آن، پرهاکلامپسی شدید و خفیف افزایش یافت، به طوری که این افزایش در گروههای پرهاکلامپسی و پرهاکلامپسی شدید معنی‌دار، اما در پرهاکلامپسی خفیف در مقایسه با گروه کنترل معنی‌دار نبود (به ترتیب 001/0 > p، 001/0 >p و 08/0 =p ). علاوه بر این، سطح سرمی IL-23 مادر در پرهاکلامپسی با شروع زودرس از نظر آماری معنی‌دار بود، اما در گروه پرهاکلامپسی دیررس در مقایسه با گروه کنترل باردار سالم معنی‌دار نبود (به ترتیب 001/0p < و 46/0 = p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما ارتباط مثبتی بین سطح IL-23 و بیماری پرهاکلامپسی به ویژه در پرهاکلامپسی نوع شدید و زودرس نشان داد که نشان میدهد IL-23 ممکن است در پاتوژنز این سندرم سیستمیک نقش داشته باشد.
هدف: در مطالعه حاضر ارتباط سطح سرمی اینترلوکین-23 (IL-23) مادر، یک سایتوکین پیش التهابی، با خطر بروز بیماری پرهاکلامپسی و شدت آن بررسی شد.
مواد و روش ها: یک مطالعه مورد-شاهدی شامل 145 زن با 75 مورد بیمار پرهاکلامپسی، 35 زن باردار سالم و 35 فرد کنترل غیر باردار سالم از زاهدان، جنوب شرق ایران انجام شد. سطوح مادری IL-23 در گردش خون با استفاده از روش الایزا تعیین شد.
نتایج: سطح سرمی IL-23 مادر در گروه پرهاکلامپسی و دو زیر گروه آن، پرهاکلامپسی شدید و خفیف افزایش یافت، به طوری که این افزایش در گروههای پرهاکلامپسی و پرهاکلامپسی شدید معنی‌دار، اما در پرهاکلامپسی خفیف در مقایسه با گروه کنترل معنی‌دار نبود (به ترتیب 001/0 > p، 001/0 >p و 08/0 =p ). علاوه بر این، سطح سرمی IL-23 مادر در پرهاکلامپسی با شروع زودرس از نظر آماری معنی‌دار بود، اما در گروه پرهاکلامپسی دیررس در مقایسه با گروه کنترل باردار سالم معنی‌دار نبود (به ترتیب 001/0p < و 46/0 = p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما ارتباط مثبتی بین سطح IL-23 و بیماری پرهاکلامپسی به ویژه در پرهاکلامپسی نوع شدید و زودرس نشان داد که نشان میدهد IL-23 ممکن است در پاتوژنز این سندرم سیستمیک نقش داشته باشد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |