تصمیم برای استفاده از اهداکننده زنده یا مرده برای انجام پیوند رحم، یک ارزیابی سود و زیان است و اساسا بر پایه انتخابهای تیم پزشکی میباشد. مطالعه حاضر جهت تعیین تفاوتهای بین اهدا زنده و مرده در پیوند رحم در انسان بر اساس عوامل تعیینکننده در انتخاب نوع اهداکننده، طراحی شد. جهت انجام این مطالعه مروری، پایگاه اطلاعاتی PubMed بدون محدودیت زمانی، زبانی و مکانی تا می 2022 جستجو شد. از 113 مقاله شناسایی شده، 45 مقاله برای بررسی، وارد مطالعه شد. براساس نتایج، در مقایسه با اهدا زنده، بزرگترین مزیت اهدا مرده، فقدان خطرات جراحی و یا روانی برای اهداکننده میباشد. در مقابل در اهدا مرده، ارزیابی پزشکی جامع قبل از پیوند، کمتر امکان پذیر است و جراحی از قبل برنامهریزی شده، ممکن نیست. براساس یافتههای کارآزماییهای بالینی داوری شده انتشار یافته، میزان شکست گرفت در پیوند رحم با استفاده از اهداکننده زنده و مرده به ترتیب 21% و 36% میباشد. با فرض اینکه همه گیرندههایی که شکست گرفت نداشتهاند تحت انتقال جنین قرار گرفته باشند، میزان تولد زنده در پروسیجرهای پیوند رحم با استفاده از اهداکننده زنده و مرده به ترتیب تقریبا 63% و 71% میباشد. در حال حاضر با توجه به وقوع تولد زنده از هر دو نوع اهدا به ویژه از اهداکننده مرده نولی پار، افزایش تقاضا برای پیوند رحم در آینده نزدیک، کمبود گرفتهای رحمی و فقدان داده کافی جهت مقایسه کامل دو نوع اهدا، استفاده از هر دو اهدا هنوز هم ضروری و منطقی به نظر میرسد.