دوره 21، شماره 4 - ( 1-1402 )                   جلد 21 شماره 4 صفحات 294-285 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (1351 مشاهده)
مقدمه: سیکلوفسفامید با وجود کاربردهای بالینی متعدد در درمان انواع بدخیمی‌ها و اختلالات خودایمنی می­تواند اثرات مضری بر روی بافت­های بدن به ویژه اندام تناسلی داشته باشد. مهمترین عوارض جانبی سیکلوفسفامید تغییر عملکرد دستگاه تناسلی و ناباروری است.
هدف: این مطالعه به منظور تعیین تأثیر عصاره هیدروالکلی افدرا بر بافت بیضه و محور هیپوفیز-گناد در موش‌های صحرایی نر تحت درمان با سیکلوفسفامید انجام شد.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی، 48 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به شش گروه هشت­تایی کنترل، شم، دریافت‌کننده سیکلوفسفامید و دریافت‌کننده سیکلوفسفامید همراه با عصاره هیدروالکلی افدرا (250، 500 و 1000 میلی­گرم بر کیلوگرم) با گاواژ تقسیم شدند. در روز بیست و نهم، حیوانات وزن شدند، نمونه خون از قلب جمع‌آوری و غلظت سرمی هورمون لوتئینیزه کننده (LH)، هورمون محرک فولیکولی (FSH) و تستوسترون اندازه­گیری شد. علاوه بر تهیه نمونه بافتی از بافت بیضه، تعداد سلول­ها نیز تعیین شد.
نتایج: در حالی که سیکلوفسفامید میانگین غلظت سرمی FSH، LH و تستوسترون را کاهش داد (05/0 > p)، استفاده از عصاره هیدروالکلی افدرا میزان آنها را تغییر داده و به سطح گروه کنترل رساند. هورمون گنادوتروپین سرم در تمام گروه­های دریافت­کننده افدرا نسبت به گروه کنترل و سیکلوفسفامید به طور معنی­داری افزایش یافت. در مقایسه با شاهد، کاهش معنی‌داری در میانگین غلظت سرمی TAC و GSH-PX در گروه‌های سیکلوفسفامید مشاهده شد. عصاره هیدروالکلی افدرا (همه دوزها) به طور قابل توجهی غلظت آنها را در مقایسه با گروه سیکلوفسفامید افزایش داد (05/0 > p)، کاهش معنی‌دار TOS و MDA سرم در گروه‌های سیکلوفسفامید دریافت­کننده افدرا مشاهده شد (05/0 > p)، اگرچه نقش سیکلوفسفامید بر تعداد اسپرماتوگونی (2/5 ± 5/57 در گروه سیکلوفسفامید، 0/6 ± 1/67 در گروه کنترل)، با دوزهای بالاتر عصاره هیدروالکلی افدرا تأثیر معنی­داری را نشان نداد اما بر تعداد سلول­های اسپرماتوسیت و اسپرماتید تأثیر گذاشت.
نتیجه­گیری: عصاره هیدروالکلی افدرا با توجه به ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی، اثرات سیکلوفسفامید را بر پارامترهای مرتبط با باروری در موش‌های صحرایی کاهش می‌دهد.
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.