پنجشنبه 23 اسفند 1403
[Archive]
دوره 23، شماره 1 - ( 10-1403 )
جلد 23 شماره 1 صفحات 102-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SSU.AEC.1401.015
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nabi A, Hassanpour Dehnavi A, Mazaheri F, Momeni N, Nikukar H, Hemati M, et al . Radioprotective effect of omeprazole against testicular damage induced by ionizing radiation in mice: An experimental study. IJRM 2025; 23 (1) :91-102
URL: http://ijrm.ir/article-1-3421-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-3421-fa.html
بررسی اثر محافظت پرتویی امپرازول در برابر آسیب بافت بیضه ناشی از تابش در موش: یک مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1403; 23 (1) :91-102
چکیده: (55 مشاهده)
مقدمه: آسیب به بافت طبیعی ناشی از تابش هنوز یک نگرانی عمده در پرتودرمانی به شمار می‌آید. به‌ویژه بر روی سلول‌های تقسیم‌شونده سریع که شامل بافت‌های تولیدمثل نیز می‌شود. توسعه عوامل محافظ پرتویی مؤثر برای کاهش این آسیب، برای حفظ باروری ضروری است.
هدف: اثرات محافظ پرتویی امپرازول (OMP) در موش‌های نر بالغ که تحت تابش خارجی قرار دارند، بررسی شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۶ موش نر بالغ (وزن بدن ۳5-۳0 گرم و 8-6 هفته سن) به شش گروه تقسیم شدند و امپرازول را از طریق گاواژ خوراکی روزانه به مدت ۷ روز قبل از تابش کل بدن دریافت کردند. در روز هشتم، موش‌ها تحت تکدوز ۶ گری (Gy) تابش ایکس ۶ مگاولتاژ قرار گرفتند. نمونه‌های خون از طریق سوراخ کردن قلبی جمع‌آوری شد تا سطح تستوسترون سنجیده شود، در حالی که نمونه‌های بیضه پس از یوتانازی برای ارزیابی پارامترهای اسپرم و آنالیز بافت‌شناسی برداشت شدند. همچنین، تراکم سلولی اسپرماتوژنیک بررسی شد.
نتایج: تابش ۶ گری پرتو ایکس به بیضه موش‌ها به‌طور قابل توجهی بر روی تعداد اسپرم، تحرک پیشرونده، تکهتکه شدن DNA، تعداد اسپرم‌های با شکل طبیعی و تعداد اسپرم‌های غیرمتحرک تأثیر گذاشت. علاوه بر این، مصرف امپرازول، تحرک پیشرونده، تکهتکه شدن DNA و زندهمانی اسپرم را بهبود بخشید. یافته‌های هیستوپاتولوژیکی نشان داد که تابش منجر به آتروفی شدید بیضه همراه با توقف اسپرماتوژنیک و واکوئلی شدن غیرطبیعی و ادم بین بافتی گردید، در حالی که تیمار با امپرازول سمیت تابش را به‌ویژه در گروه تیمار امپرازول ۵۰ میلی‌گرم معکوس کرد.
نتیجه گیری: در نتیجه، امپرازول می‌تواند به‌عنوان یک محافظ پرتو مؤثر در برابر آسیب بیضه‌ای ناشی از تابش ایکس در یک مدل حیوانی عمل کند. مطالعات بیشتری برای بررسی پتانسیل امپرازول در حفاظت از بافت بیضه انسان لازم است.
هدف: اثرات محافظ پرتویی امپرازول (OMP) در موش‌های نر بالغ که تحت تابش خارجی قرار دارند، بررسی شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۶ موش نر بالغ (وزن بدن ۳5-۳0 گرم و 8-6 هفته سن) به شش گروه تقسیم شدند و امپرازول را از طریق گاواژ خوراکی روزانه به مدت ۷ روز قبل از تابش کل بدن دریافت کردند. در روز هشتم، موش‌ها تحت تکدوز ۶ گری (Gy) تابش ایکس ۶ مگاولتاژ قرار گرفتند. نمونه‌های خون از طریق سوراخ کردن قلبی جمع‌آوری شد تا سطح تستوسترون سنجیده شود، در حالی که نمونه‌های بیضه پس از یوتانازی برای ارزیابی پارامترهای اسپرم و آنالیز بافت‌شناسی برداشت شدند. همچنین، تراکم سلولی اسپرماتوژنیک بررسی شد.
نتایج: تابش ۶ گری پرتو ایکس به بیضه موش‌ها به‌طور قابل توجهی بر روی تعداد اسپرم، تحرک پیشرونده، تکهتکه شدن DNA، تعداد اسپرم‌های با شکل طبیعی و تعداد اسپرم‌های غیرمتحرک تأثیر گذاشت. علاوه بر این، مصرف امپرازول، تحرک پیشرونده، تکهتکه شدن DNA و زندهمانی اسپرم را بهبود بخشید. یافته‌های هیستوپاتولوژیکی نشان داد که تابش منجر به آتروفی شدید بیضه همراه با توقف اسپرماتوژنیک و واکوئلی شدن غیرطبیعی و ادم بین بافتی گردید، در حالی که تیمار با امپرازول سمیت تابش را به‌ویژه در گروه تیمار امپرازول ۵۰ میلی‌گرم معکوس کرد.
نتیجه گیری: در نتیجه، امپرازول می‌تواند به‌عنوان یک محافظ پرتو مؤثر در برابر آسیب بیضه‌ای ناشی از تابش ایکس در یک مدل حیوانی عمل کند. مطالعات بیشتری برای بررسی پتانسیل امپرازول در حفاظت از بافت بیضه انسان لازم است.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
