دوره 18، شماره 3 - ( 12-1398 )                   جلد 18 شماره 3 صفحات 200-193 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (2120 مشاهده)
مقدمه: طلاق یک مسئله اجتماعی است که ساختار خانواده و جامعه را به چالش می‌کشد. مطالعات نشان داده‌اند که ناباروری در تعارض زناشویی تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، آموزش تاب‌آوری و تأکید بر افزایش تقوی (دینداری) می‌تواند به کاهش این تعارض کمک کند.
هدف: این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش تاب‌آوری در انصراف از طلاق در بین زوج­های نابارور متقاضی طلاق انجام گرفت.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی، 100 زوج نابارور که درخواست طلاق کرده و به مرکز تحکیم بنیاد خانواده ارجاع شده‌اند، وارد مطالعه شدند. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی در دو گروه 50 نفری تقسیم شدند: گروه آزمایش که علاوه بر مشاوره و مددکاری، از 10 ساعت آموزش تاب‌آوری در قالب گروه‌های 10 نفره بهره‌مند شدند، در حالی که گروه کنترل فقط از مشاوره و مددکاری استفاده کردند. در این مطالعه، از مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون-1 به عنوان پیش­آزمون و پس‌آزمون در دو گروه استفاده شد. هر دو گروه به مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون پاسخ دادند.
نتایج: آموزش تاب‌آوری به طور معنی‌داری باعث افزایش انصراف از طلاق زوجین در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (01/0 >p). نتایج نشان داد که 26 درصد اعضای گروه آزمایش از طلاق انصراف دادند در حالی‌که 10 درصد از اعضای گروه کنترل از طلاق منصرف شده بودند و این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (01/0 >p).
نتیجه ­گیری: آموزش تاب‌آوری منجر به افزایش ابعاد بهزیستی روانشناختی و سازش در زوج‌های نابارور می‌شود.
واژه‌های کلیدی: تاب‌آوری، آموزش، ناباروری، طلاق.
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.