پنجشنبه 13 اردیبهشت 1403
[Archive]
دوره 12، شماره 7 - ( 5-1393 )
جلد 12 شماره 7 صفحات 0-507 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Arbabi M, Fakhrieh Z, Delavari M, Abdoli A. Prevalence of Trichomonas vaginalis infection in Kashan city, Iran (2012-2013). IJRM 2014; 12 (7) :507-0
URL: http://ijrm.ir/article-1-557-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-557-fa.html
اربابی محسن، فخریه زهره، دلاوری مهدی، عبدلی امیر. شیوع عفونت تریکوموناس واژینالیس در کاشان طی سال های 92-1391. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1393; 12 (7) :507-0
محسن اربابی* 
1، زهره فخریه2 ، مهدی دلاوری2 ، امیر عبدلی2
1، زهره فخریه2 ، مهدی دلاوری2 ، امیر عبدلی2
1- گروه انگل شناسی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران ، arbabi4.mohsen@yahoo.com
2- گروه انگل شناسی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
2- گروه انگل شناسی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
چکیده: (5838 مشاهده)
مقدمه: عفونت تریکوموناس واژینالیس یکی از شایعترین بیماریهای منتقله جنسی (STDs) در انسان میباشد. تریکوموناس واژینالیس یک تک یاخته انگلی با تمایل به جایگزینی در دستگاه تناسلی انسان است و ازاینرو باعث واژینیت، سرویسیت و اورتریت در زنان آلوده میشود. عفونت تریکوموناس واژینالیس درارتباط با ویروس نقص ایمنی (HIV) بوده و باعث عوارض حاملگی میگردد.
هدف: در این مطالعه، شیوع آلودگی به تریکوموناس واژینالیس درافراد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر کاشان مورد مطالعه قرار گرفته است.
مواد و روشها: این مطالعه روی970 زن و 235 مرد مراجعه کننده به 5 مرکز بهداشتی دولتی کاشان طی بهمن ماه سال 1391 تا مهرماه 1392سال انجام گردید. خصوصیات دموگرافیک افراد، براساس پروتکل مطالعه جمع آوری گردید. ترشحات واژن و نمونه ادرار افراد جمع آوری و توسط دو روش استفاده از محیط کشت TYM و آزمایش ترشحات مرطوب از نظر آلودگی به تک یاخته بیماری زای تریکوموناس واژینالیس بررسی گردید. شیوع تریکوموناس واژینالیس بر اساس روش کشت انگل و آزمایش ترشحات واژن تعیین گردید.
نتایج: شیوع کلی عفونت تریکوموناس واژینالیس (0/08±2:CI ،95%)2% تعیین شد. سن افراد آلوده 33/7±9/4 سال بود. تمام زنان آلوده خانه دار و ازدواج کرده بودند و سواد 53/3% آنها در سطح ابتدائی بود. از نظر آماری هیچ اختلاف معنیداری بین نشانههای بالینی و یافتههای حاصل از بررسی انگل شناسی مشاهده نشد (0/05<p).
نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد شیوع تریکوموناس واژینالیس در جامعه مورد مطالعه نسبتا پائین میباشد. از آنجا که علائم تریکومونیازیس شبیه به سایر بیماریهای منتقله جنسی میباشد، برای تشخیص عفونت استفاده از تستهای آزمایشگاهی قابل اعتماد مورد نیاز میباشد. بواسطه نتایج زیان آور بیماری، ارتقا بهداشت عمومی ، توجه به رعایت بهداشت شخصی و پیشگیری از تماسهای جنسی نامناسب کاملا ضروری میباشد.
هدف: در این مطالعه، شیوع آلودگی به تریکوموناس واژینالیس درافراد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر کاشان مورد مطالعه قرار گرفته است.
مواد و روشها: این مطالعه روی970 زن و 235 مرد مراجعه کننده به 5 مرکز بهداشتی دولتی کاشان طی بهمن ماه سال 1391 تا مهرماه 1392سال انجام گردید. خصوصیات دموگرافیک افراد، براساس پروتکل مطالعه جمع آوری گردید. ترشحات واژن و نمونه ادرار افراد جمع آوری و توسط دو روش استفاده از محیط کشت TYM و آزمایش ترشحات مرطوب از نظر آلودگی به تک یاخته بیماری زای تریکوموناس واژینالیس بررسی گردید. شیوع تریکوموناس واژینالیس بر اساس روش کشت انگل و آزمایش ترشحات واژن تعیین گردید.
نتایج: شیوع کلی عفونت تریکوموناس واژینالیس (0/08±2:CI ،95%)2% تعیین شد. سن افراد آلوده 33/7±9/4 سال بود. تمام زنان آلوده خانه دار و ازدواج کرده بودند و سواد 53/3% آنها در سطح ابتدائی بود. از نظر آماری هیچ اختلاف معنیداری بین نشانههای بالینی و یافتههای حاصل از بررسی انگل شناسی مشاهده نشد (0/05<p).
نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد شیوع تریکوموناس واژینالیس در جامعه مورد مطالعه نسبتا پائین میباشد. از آنجا که علائم تریکومونیازیس شبیه به سایر بیماریهای منتقله جنسی میباشد، برای تشخیص عفونت استفاده از تستهای آزمایشگاهی قابل اعتماد مورد نیاز میباشد. بواسطه نتایج زیان آور بیماری، ارتقا بهداشت عمومی ، توجه به رعایت بهداشت شخصی و پیشگیری از تماسهای جنسی نامناسب کاملا ضروری میباشد.
نوع مطالعه: Original Article |
فهرست منابع
1. Midlej V, Benchimol M. Trichomonas vaginalis kills and eats-evidence for phagocytic activity as a cytopathic effect. Parasitology 2010; 137: 65-76. [DOI:10.1017/S0031182009991041]
2. Van der Pol B. Trichomonas vaginalis infection: the most prevalent nonviral sexually transmitted infection receives the least public health attention. Clin Infect Dis 2007; 44: 23-25. [DOI:10.1086/509934]
3. Vos T, Flaxaman AD, Naghavi M, Lozano R, Michaud C, Ezzati M, et al. Years lived with disability (YLDs) for 1160 sequelae of 289 diseases and injuries 1990-2010: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2010. Lancet 2012; 15: 2163-2196. [DOI:10.1016/S0140-6736(12)61729-2]
4. Van Der Pol B, Kwok C, Pierre-Louis B, Rinaldi A, A.Salata R, Chen PL, et al. Trichomonas vaginalis infection and HIV Acquisition in African women. J Infect Dis 2008; 197: 548-554. [DOI:10.1086/526496]
5. Pustan L, Ailiesei O, Dunca S. Trichomonas vaginalis a risk factor for cervical cancer. Gen Mol Biol 2010; 11: 107-112.
6. Harp DF, Chowdhury I. Trichomoniasis: Evaluation to execution. Eu J Obstet Gynecol Reprod Biol 2011; 157: 3-9. [DOI:10.1016/j.ejogrb.2011.02.024]
7. N Poole D, McClelland RS. Global epidemiology of Trichomonas vaginalis. Sex Transm Infect 2013; 89: 418-422. [DOI:10.1136/sextrans-2013-051075]
8. Radonjic IV, Dzamic AM, Mitrovic SM, Arsic Arsenijevic VS, Popadic DM, Kranjcic Zec IF. Diagnosis of Trichomonas vaginalis infection: The sensitivities and specificities of microscopy, culture and PCR assay. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol 2006; 126: 116-120. [DOI:10.1016/j.ejogrb.2005.07.033]
9. Rezaeian M, Vatanshenassan M, Rezaie S, Mohebali M, Niromand N, Niyyati M, et al. Prevalence of Trichomonas vaginalis Using Parasitological Methods in Tehran. Iran J Parasitol 2009; 4: 43-47.
10. Matini M, Rezaie S, Mohebali M, Maghsood AH, Rabiee S, Fallah M, et al. Prevalence of Trichomonas vaginalis Infection in Hamadan City, Western Iran. Iran J Parasitol 2012; 7: 67-72.
11. Kassem HH, Majoud OA. Trichomoniasis among women with vaginal discharge in Benghazi city, Libya. J Egypt Soc Parasitol 2006; 36: 1007- 1016.
12. Mahafzah AM, Al-Ramahi MQ, Asa'd AM, El-Khateeb MS. Prevalence of sexually transmitted infections among sexually active Jordanian females. Sex Transm Dis 2008; 35: 607-610. [DOI:10.1097/OLQ.0b013e3181676bbd]
13. Madani TA. Sexually transmitted infections in Saudi Arabia. BMC Infect Dis 2006; 6: 3. [DOI:10.1186/1471-2334-6-3]
14. Mazloumi Gavgani A-S, Namazi A, Ghazanchaei A, Alizadeh S, Sehhati F, Rostamzadeh S, et al. Prevalence and risk factors of trichomoniasis among women in Tabriz. Iran J Clin Infect Dis 2008; 3: 67-71.
15. Rezaeian M, Vatanshenassan M, Rezaie S, Mohebal M, Niromand N, Niyyati M, et al. Prevalence of Trichomonas vaginalis Using Parasitological Methods in Tehran. Iran J Parasitol 2009; 4: 43-47.
16. Fattahi Bafghi A, Aflatoonian A, Barzegar K, Ghafourzadeh M, Nabipour S. Frequency distribution of trichomoniasis in pregnant women referred to health centers of Ardakan, Meibod and Yazd, Iran. Jundishapur J Microbiol 2009; 2: 132-139.
17. Sena AC, Miller WC, Hobbs MM, Schwebke JR, Leone PA, Swygard H, et al. Trichomonas vaginalis infection in male sexual partners: implications for diagnosis, treatment, and prevention. Clin Infect Dis 2007; 44: 13-22. [DOI:10.1086/511144]
18. Figueroa-Angulo EE, Rendon-Gandarilla FJ, Puente-Rivera J, Calla-Choque GS, Cárdenas-Guerra RE, Ortega-López J, et al. The effects of environmental factors on the virulence of Trichomonas vaginalis. Microb Infect 2012; 14: 1411-1427. [DOI:10.1016/j.micinf.2012.09.004]
19. Vatanshenassan M, Rezaie S, Mohebali M, Niromand N, Kazemi B, Babaei Z, et al. Trichomonas vaginalis: investigation of a novel diagnostic method in urine samples using cysteine proteinase 4 gene and PCR technique. Exp Parasitol 2010; 126: 187-190. [DOI:10.1016/j.exppara.2010.04.021]
20. Van Der Pol B, Kraft CS, Williams JA. Use of an adaptation of a commercially available PCR assay aimed at diagnosis of chlamydia and gonorrhea to detect Trichomonas vaginalis in urogenital specimens. J Clin Microbiol 2006; 44: 366-373. [DOI:10.1128/JCM.44.2.366-373.2006]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
