پنجشنبه 30 فروردین 1403
[Archive]
دوره 18، شماره 7 - ( 5-1399 )
جلد 18 شماره 7 صفحات 538-531 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kohestani Y, Kohestani B, Shirmohamadi Z, Faghani M. Effect of tamsulosin on testis histopathology and serum hormones in adult rats: Experimental study. IJRM 2020; 18 (7) :531-538
URL: http://ijrm.ir/article-1-1320-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1320-fa.html
اثر تامسولوزین بر هیستوپاتولوژی بیضه و هورمون های سرم در موش های صحرایی نر بالغ: مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1399; 18 (7) :531-538
چکیده: (1931 مشاهده)
مقدمه: تامسولوزین یک عامل مهارکننده گیرندههای آلفا آدرنرژیک است که برای از بین بردن علائم بالینی و درمان احتباس ادراری حاد استفاده میشود.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات تامسولوزین بر محور اندوکرین و بافت بیضه در موشهای صحرایی نر بالغ است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 250 تا 300 گرم) به سه گروه تقسیم شدند: 1-شاهد (آب مقطر)، 2- آزمایش 1 (تامسولوزین 2/0 میلیگرم بر کیلوگرم در روز) و 3 - آزمایش 2 (دریافت تامسولوزین 4/0 میلیگرم بر کیلوگرم در روز)، دریافت دارو از طریق گاواژ خوراکی به مدت 28 روز انجام شد. سطح هورمونهای سرمی و هیستوپاتولوژی بیضه در پایان آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: وزن بیضه در این مطالعه در گروه آزمایشی به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. کاهش معنیداری در وزن بیضه (004/0 p=) و تعداد سلولهای لیدیگ (012/0p= ) در گروههای تحت درمان با تامسولوزین دیده شد. تامسولوزین موجب بهبود پروفایل هورمونها را در گروههای آزمایشی شد. همچنین تامسولوسین با دوز بالا به طور معنیداری تعداد سلولهای لیدیگ، اسپرماتوگونی، ضخامت لایه ژرمینال و قطر لولههای منیساز را تغییر داد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از تامسولوسین، احتمالا با تاثیر بر سیستم آدرنرژیک، باعث کاهش غلظت تستوسترون میشود و تاثیرات مخربی بر فعالیت پرولیفراتیو سلولهای زایا دارد. بنابراین، پیشنهاد میشود برای کاهش اثرات جانبی، بهتر است تامسولوزین با دارویی دیگر بصورت ترکیبی تجویز گردد.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات تامسولوزین بر محور اندوکرین و بافت بیضه در موشهای صحرایی نر بالغ است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 250 تا 300 گرم) به سه گروه تقسیم شدند: 1-شاهد (آب مقطر)، 2- آزمایش 1 (تامسولوزین 2/0 میلیگرم بر کیلوگرم در روز) و 3 - آزمایش 2 (دریافت تامسولوزین 4/0 میلیگرم بر کیلوگرم در روز)، دریافت دارو از طریق گاواژ خوراکی به مدت 28 روز انجام شد. سطح هورمونهای سرمی و هیستوپاتولوژی بیضه در پایان آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: وزن بیضه در این مطالعه در گروه آزمایشی به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. کاهش معنیداری در وزن بیضه (004/0 p=) و تعداد سلولهای لیدیگ (012/0p= ) در گروههای تحت درمان با تامسولوزین دیده شد. تامسولوزین موجب بهبود پروفایل هورمونها را در گروههای آزمایشی شد. همچنین تامسولوسین با دوز بالا به طور معنیداری تعداد سلولهای لیدیگ، اسپرماتوگونی، ضخامت لایه ژرمینال و قطر لولههای منیساز را تغییر داد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از تامسولوسین، احتمالا با تاثیر بر سیستم آدرنرژیک، باعث کاهش غلظت تستوسترون میشود و تاثیرات مخربی بر فعالیت پرولیفراتیو سلولهای زایا دارد. بنابراین، پیشنهاد میشود برای کاهش اثرات جانبی، بهتر است تامسولوزین با دارویی دیگر بصورت ترکیبی تجویز گردد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
