جمعه 7 اردیبهشت 1403
[Archive]
دوره 18، شماره 8 - ( 5-1399 )
جلد 18 شماره 8 صفحات 578-571 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tahtamouni L H, Hamdan M N, Al-Mazaydeh Z A, Bawadi R M, Rammaha M S, Zghoul A M, et al . Alu-repeat polymorphism in the tissue plasminogen activator (t-PA) gene, seminal t-PA concentration, and male fertility impairment: A case-control study. IJRM 2020; 18 (8) :571-578
URL: http://ijrm.ir/article-1-1510-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1510-fa.html
پلی مورفیسم در ژن فعال ساز پلاسمینوژن بافتی (t-PA)، غلظت سمینال t-PA و اختلال باروری مردان: یک مطالعه مورد شاهدی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1399; 18 (8) :571-578
چکیده: (1707 مشاهده)
مقدمه: فعالساز پلاسمینوژن بافتی (t-PA) یک پروتئین است که در سیستم فیبرنولیتیک باعث کاتالیز تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین فعال میشود. فعالیت t-PA به وسیله مهارکننده 1 فعالساز پلاسمینوژن کنترل میشود. t-PA نقش اساسی در اسپرماتوژنز دارد. یک پلیمورفیسم برای ژن t-PA گزارش شده است که به صورت حضور (+Alu) یا عدم حضور (Alu-) یک تکرار 300 بازی Alu میباشد.
هدف: مطالعه حاضر جهت بررسی ارتباط بین پلیمورفیسم Alu در ژن t-PA و ناباروری مردان طراحی شد.
مواد و روش ها: با استفاده از واکنش زنجیرهای پلیمراز بر روی DNA استخراج شده از خون 79 شرکتکننده در مطالعه یک ناحیه پلیمورفیک برای درج ماده Alu در ژن t-PA تکثیر شد. به علاوه، غلظت کلی t-PA، غلظت کمپلکس مهارکننده 1 فعالساز پلاسمینوژن به t-PA و فعالیت t-PA در پلاسمای سمینال به وسیله تکنیک الیزا اندازهگیری شد.
نتایج: میزان پلیمورفیسمهای مختلف Alu ژن t-PA به صورت هوموزیگوت درج Alu(+/+Alu)، هتروزیگوت +/-Alu و هوموزیگوت حذف Alu-/-) Alu) در 50 فرد نابارور شرکتکننده تفاوتی با 29 فرد کنترل نداشت (به ترتیب 85/0 و 81/0 ،43/0p= ). از طرف دیگر، یک کاهش معنیدار در غلظت کلی t-PA در پلاسمای سمینال افراد نابارور در مقایسه با افراد کنترل مشاهده شد (0001/0 p=). به هر حال، نتایج مشخص کرد که ارتباطی بین ژنوتیپهای مختلف t-PA Alu و غلظت کلی سمینال t-PA در مردان نابارور در مقایسه با افراد کنترل وجود ندارد (63/0 p=).
نتیجه گیری: اطلاعات بدست آمده از مطالعه حاضر از ارتباط بین پلیمورفیسم t-PA Alu و غلظت سمینال t-PA و ناباروری مردان حمایت نکرد.
هدف: مطالعه حاضر جهت بررسی ارتباط بین پلیمورفیسم Alu در ژن t-PA و ناباروری مردان طراحی شد.
مواد و روش ها: با استفاده از واکنش زنجیرهای پلیمراز بر روی DNA استخراج شده از خون 79 شرکتکننده در مطالعه یک ناحیه پلیمورفیک برای درج ماده Alu در ژن t-PA تکثیر شد. به علاوه، غلظت کلی t-PA، غلظت کمپلکس مهارکننده 1 فعالساز پلاسمینوژن به t-PA و فعالیت t-PA در پلاسمای سمینال به وسیله تکنیک الیزا اندازهگیری شد.
نتایج: میزان پلیمورفیسمهای مختلف Alu ژن t-PA به صورت هوموزیگوت درج Alu(+/+Alu)، هتروزیگوت +/-Alu و هوموزیگوت حذف Alu-/-) Alu) در 50 فرد نابارور شرکتکننده تفاوتی با 29 فرد کنترل نداشت (به ترتیب 85/0 و 81/0 ،43/0p= ). از طرف دیگر، یک کاهش معنیدار در غلظت کلی t-PA در پلاسمای سمینال افراد نابارور در مقایسه با افراد کنترل مشاهده شد (0001/0 p=). به هر حال، نتایج مشخص کرد که ارتباطی بین ژنوتیپهای مختلف t-PA Alu و غلظت کلی سمینال t-PA در مردان نابارور در مقایسه با افراد کنترل وجود ندارد (63/0 p=).
نتیجه گیری: اطلاعات بدست آمده از مطالعه حاضر از ارتباط بین پلیمورفیسم t-PA Alu و غلظت سمینال t-PA و ناباروری مردان حمایت نکرد.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
