دوره 18، شماره 10 - ( 8-1399 )                   جلد 18 شماره 10 صفحات 898-885 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Hoseini S M, Montazeri F, Moghaddam-Matin M, Bahrami A R, Heidarian Meimandi H, Ghasemi-Esmailabad S et al . Comparison of chromosomal instability of human amniocytes in primary and long-term cultures in AmnioMAX II and DMEM media: A cross-sectional study. IJRM 2020; 18 (10) :885-898
URL: http://ijrm.ir/article-1-1552-fa.html
مقایسه ناپایداری کروموزومی آمینوسیت های انسانی در کشت های اولیه و طولانی مدت تحت تاثیر دو محیط کشت AmnioMAX II و DMEM. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1399; 18 (10) :885-898

URL: http://ijrm.ir/article-1-1552-fa.html


چکیده:   (2073 مشاهده)
مقدمه: پیشرفت­های اخیر در پزشکی بازساختی گرایش به جستجو برای منابع سلول­های بنیادی پایدار، ایمن و در دسترس با پتانسیل­های درمانی افزایش داده است. اگر چه پایداری ژنتیکی سلول­های بنیادی که در سلول درمانی بالینی مورد استفاده قرار می­گیرند بسیار حائز اهمیت است، اما ارتباط بین گسترش سلول­های بنیادی و ناپایداری کروموزومی (CIN) آنها هنوز به طور کامل روشن نشده است. در جستجو برای منابع قابل اعتماد سلول­های بنیادی، سلول­های مایع آمنیوتیک انسان (hAFCs) می­تواند به عنوان یک منبع بالقوه مورد توجه قرار گیرند.
هدف: در این تحقیق با استفاده از تست­های سیتوژنتیکی، ناپایداری کروموزومی در آمنیوسیت­های انسانی کشت شده در پاساژهای مختلف و تحت تأثیر دو محیط کشت متفاوت مورد بررسی قرار می­گیرد.
مواد و روش ­ها: hAFCs تحت تأثیر دو محیط مختلف شامل AmnioMAX II و DMEM کشت داده شد. در انتها سلول­های تکثیری برای کاریوتایپ G-banding استاندارد روی اسلاید تثبیت و مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین سلول­های پیر (در پاساژهای بالاتر) تحت تأثیر دو محیط متفاوت از نظر آنیوپلوییدی و پلی­پلوییدی با تکنیک FISH (هیبریدسازی درجا به کمک فلورسنت) با استفاده از دو مجموعه پروب شاملPID I (X-13-18-21)  و  PID II (Y-15-16-22)مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: نتایج حاصل از کشت 650 مورد نمونه مایع آمنیون تا حداکثر 3 پاساژ نشان­دهنده عدم وجود ناپایداری کروموزومی ناشی از کشت بود بجزء 6 مورد (در کمتر از 1% از سلول­های مورد بررسی) که در آنها مواردی از پلی­پلوییدی شامل موزائیک دیپلوئید- تریپلویید و دیپلوئید- تتراپلوئید مشاهده شده است. علاوه بر این، ارزیابی نرخ آنیوپلوییدی در hAFC های پیر نشان داد که میزان کل ناهنجاری­های کروموزومی سلول­های مورد بررسی در محیط AmnioMAX II حدود 4/4% و در محیط DMEM حدود 9/9% گزارش شد.
نتیجه­ گیری: hAFC ها ناپایداری کروموزومی پایینی را در هر دو وضعیت پرولیفراتیو و پیری نشان می­دهند، بنابراین می­توان آنها را به عنوان یک کاندید و منبع مناسب سلول­های بنیادی بالقوه در پزشکی بازساختی مورد توجه قرار داد.
 
 
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به International Journal of Reproductive BioMedicine می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | International Journal of Reproductive BioMedicine

Designed & Developed by : Yektaweb