چهارشنبه 29 فروردین 1403
[Archive]
دوره 17، شماره 8 - ( 5-1398 )
جلد 17 شماره 8 صفحات 576-567 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sampannang A, Arun S, Burawat J, Sukhorum W, Iamsaard S. Expression of testicular phosphorylated proteins in types 1 and 2 diabetes mellitus in mice: An experimental study. IJRM 2019; 17 (8) :567-576
URL: http://ijrm.ir/article-1-1623-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1623-fa.html
بیان پروتئین فسفوریله بیضه‌ای در موشهای با دیابت شیرین تیپ 1 و 2: یک مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1398; 17 (8) :567-576
چکیده: (2416 مشاهده)
مقدمه: دیابت شیرین تیپ 1 و 2 (DM) به عنوان علت اختلال در باروری یا ناباروری شناخته میشود. به هر حال مقایسه مارکهای بالقوه در اسپرماتوژنر و استروئیدوژنز در مردان مبتلا به DM انجام نشده است.
هدف: این مطالعه در نظر دارد که بیان پروتئینهای فسفوریله تیروزین و تنظیمکننده مواد استروئیدوژنیک (StAR) را در بیضه موشهای DM بررسی کند.
موارد و روشها: 56 موش نر C57BL/6 به چهار گروه تقسیم شدند (هر گروه 14 موش): گروه کنترل با دوزهای متعدد و پایین استرپتوزوسین (MLD-STZ)، گروه MLD-STZ گروه کنترل رژیم با چربی بالا و (HFD-STZ) STZ و گروه HFD-STZ، در گروه MLD-STZ موشهای با تیپ DM 2رژیم HFD را برای 14 روز دریافت کردند و STZ به صورت i.p. با دوز mg/kg 85 تجویز شد و با HFD تغذیه شدند. در انتهای مطالعه (روزهای 36 و 72) بیان پروتئینهای فسفوریله و StAR بررسی شد.
نتایج: پروتئینهای فسفوریله تیروزین در انتهای اسپرماتیدها مایع لومینال و سلولهای لیدیگ تجمع یافتند. تراکم فسفوریلاسیون 110، 85، 72، 60 و 52 KDas در موشهای روز 36 کمتر بود. هر چند این تراکم در هر دو گروه مشاهده شد ولی فقط KDa 85 در موشهای MLD-STZ بیشتر از موشهای HDF در روز 72 بود. بیان StAR در هر دو گروه نسبت به کنترلها کاهش یافته بود.
نتیجه گیری: کاهش بیان StAR و پروتئینهای فسفوریله تیروزین ممکن است که به صورت مستقیم درکاهش سطح تستوسترون و اختلال اسپرماتوژنز موثر باشد. این یافتهها پشتیبان فرضیه نقش هر دو نوع DM در ناباروری مردان میباشد.
هدف: این مطالعه در نظر دارد که بیان پروتئینهای فسفوریله تیروزین و تنظیمکننده مواد استروئیدوژنیک (StAR) را در بیضه موشهای DM بررسی کند.
موارد و روشها: 56 موش نر C57BL/6 به چهار گروه تقسیم شدند (هر گروه 14 موش): گروه کنترل با دوزهای متعدد و پایین استرپتوزوسین (MLD-STZ)، گروه MLD-STZ گروه کنترل رژیم با چربی بالا و (HFD-STZ) STZ و گروه HFD-STZ، در گروه MLD-STZ موشهای با تیپ DM 2رژیم HFD را برای 14 روز دریافت کردند و STZ به صورت i.p. با دوز mg/kg 85 تجویز شد و با HFD تغذیه شدند. در انتهای مطالعه (روزهای 36 و 72) بیان پروتئینهای فسفوریله و StAR بررسی شد.
نتایج: پروتئینهای فسفوریله تیروزین در انتهای اسپرماتیدها مایع لومینال و سلولهای لیدیگ تجمع یافتند. تراکم فسفوریلاسیون 110، 85، 72، 60 و 52 KDas در موشهای روز 36 کمتر بود. هر چند این تراکم در هر دو گروه مشاهده شد ولی فقط KDa 85 در موشهای MLD-STZ بیشتر از موشهای HDF در روز 72 بود. بیان StAR در هر دو گروه نسبت به کنترلها کاهش یافته بود.
نتیجه گیری: کاهش بیان StAR و پروتئینهای فسفوریله تیروزین ممکن است که به صورت مستقیم درکاهش سطح تستوسترون و اختلال اسپرماتوژنز موثر باشد. این یافتهها پشتیبان فرضیه نقش هر دو نوع DM در ناباروری مردان میباشد.
واژه‌های کلیدی: دیابت قندی، پروتئین فسفریله شده بیضه، پروتئین تنظیمکننده حاد استروئیدوژن، استرپتوزوتوسین، موش.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
