جمعه 29 فروردین 1404
[Archive]
دوره 17، شماره 9 - ( 6-1398 )
جلد 17 شماره 9 صفحات 676-671 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Eftekhar M, Hoseini M, Saeed L. Progesterone- primed ovarian stimulation in polycystic ovarian syndrome: An RCT. IJRM 2019; 17 (9) :671-676
URL: http://ijrm.ir/article-1-1648-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1648-fa.html
تحریک تخمدان با روش شروع اولیه پروژسترون در سندرم تخمدان پلی کیستیک: یک کارآزمایی بالینی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1398; 17 (9) :671-676
چکیده: (3728 مشاهده)
مقدمه: لقاح آزمایشگاهی برای زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک (PCOS) یک روش مهم درمانی است. استفاده از روشهای جدید جهت بهبود نتایج بالینی هنوز مورد نیاز است.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی روش شروع اولیه پروژسترون(PPOS) و مقایسه آن با پروتکل آنتاگونیست در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک انجام شد.
موارد و روش ها: در کل 120 زن PCOS که از آگوست تا ژانویه سال 2019 که کاندیدای درمان با روشهای کمکباروری بودند، در این کارآزمایی بالینی شرکت کردند و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه PPOS از روز دوم چرخه 20 میلیگرم در روز دیدروژسترون خوراکی دریافت کرد و گروه کنترل پروتکل آنتاگونیست را دریافت کردند. نتایج حاملگی در دو گروه مقایسه شد.
نتایج: تعداد تخمکهای بالغ (MII)، میزان بلوغ، تعداد لقاح یافته (PN 2) و سطح سرمی استرادیول در روز تحریک نهایی تخمکگذاری در گروه PPOS از نظر آماری پایینتر بود (019/0p= ، 035/0p= ، 032/0p= ، 030/0 p=). سطح LH سرم در روز تحریک نهایی تخمکگذاری در گروه PPOS از گروه آنتاگونیست بالاتر بود (005/0 =p). اگرچه نوع شدید سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در هیچ یک از شرکتکنندگان وجود نداشت، اما سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در گروه PPOS کمتر بود (001/0 =p). همچنین میزان بارداری شیمیایی و بالینی در گروه آنتاگونیست بالاتر بود، گرچه از نظر آماری معنیدار نبود (به ترتیب 363/0 =p، 093/0p= ).
نتیجه گیری: مطالعه ما نشان میدهد که روش شروع اولیه پروژسترون، میزان بارداری شیمیایی و بالینی زنان نابارور مبتلا به PCOS را بهبود نمیبخشد.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی روش شروع اولیه پروژسترون(PPOS) و مقایسه آن با پروتکل آنتاگونیست در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک انجام شد.
موارد و روش ها: در کل 120 زن PCOS که از آگوست تا ژانویه سال 2019 که کاندیدای درمان با روشهای کمکباروری بودند، در این کارآزمایی بالینی شرکت کردند و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه PPOS از روز دوم چرخه 20 میلیگرم در روز دیدروژسترون خوراکی دریافت کرد و گروه کنترل پروتکل آنتاگونیست را دریافت کردند. نتایج حاملگی در دو گروه مقایسه شد.
نتایج: تعداد تخمکهای بالغ (MII)، میزان بلوغ، تعداد لقاح یافته (PN 2) و سطح سرمی استرادیول در روز تحریک نهایی تخمکگذاری در گروه PPOS از نظر آماری پایینتر بود (019/0p= ، 035/0p= ، 032/0p= ، 030/0 p=). سطح LH سرم در روز تحریک نهایی تخمکگذاری در گروه PPOS از گروه آنتاگونیست بالاتر بود (005/0 =p). اگرچه نوع شدید سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در هیچ یک از شرکتکنندگان وجود نداشت، اما سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در گروه PPOS کمتر بود (001/0 =p). همچنین میزان بارداری شیمیایی و بالینی در گروه آنتاگونیست بالاتر بود، گرچه از نظر آماری معنیدار نبود (به ترتیب 363/0 =p، 093/0p= ).
نتیجه گیری: مطالعه ما نشان میدهد که روش شروع اولیه پروژسترون، میزان بارداری شیمیایی و بالینی زنان نابارور مبتلا به PCOS را بهبود نمیبخشد.
واژه‌های کلیدی: پروژسترون، سندرم تخمدان پلیکیستیک، تحریک کنترلشده تخمدان، انتقال جنین منجمد ذوبشده، میزان حاملگی
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
