چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403
[Archive]
دوره 18، شماره 5 - ( 3-1399 )
جلد 18 شماره 5 صفحات 366-359 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mortazavifar Z, Ashrafzadeh H, Seifati S M, Ghasemi N. Frequency of the rs 14035 polymorphism of RAN gen in Recurrent pregnancy loss: A case-control study. IJRM 2020; 18 (5) :359-366
URL: http://ijrm.ir/article-1-1734-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1734-fa.html
بررسی فراوانی و ارتباط پلی مورفیسم rs 14035 ژن RAN با سقط مکرر با علت ناشناخته: یک مقاله مورد-شاهدی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1399; 18 (5) :359-366
چکیده: (2009 مشاهده)
مقدمه: عوامل ژنتیکی میتوانند باعث سقط مکرر ایدیوپاتیک شوند. ژن RAN عضو "خانواده بزرگ RAS" و یک GTPase کوچک است که برای انتقال RNA و پروتئینها از طریق منافذ هستهای ضروری است. جهش در ژن سازنده RAN میتواند سنتز DNA را متوقف کند، و بیان ژنها در رحم را تغییر دهد، احتمال میرود که در سقط مکرر نقش داشته باشد.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی فراوانی پلیمورفیسم (RAN (rs 14035 در زنان مبتلا به سقط مکرر با علت ناشناخته در مقایسه با زنان بدون سابقه سقط جنین است.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی، 100 زن 20 تا 40 ساله با حداقل دو مورد سقط جنین پیاپی قبل از هفته 20 بارداری و داشتن همسران با کاریوتایپ و پارامترهای نرمال اسپرم به عنوان گروه مورد و 100 زن بدون سابقه سقط جنین و داشتن حداقل یک بارداری موفق و زایمان طبیعی به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. پلیمورفیسم rs 14035 ژن RAN با استفاده از تکنیک (PCR-RFLP) بررسی و فراوانی آن در دو گروه مقایسه گردید.
نتایج: فراوانی ژنوتیپهایTT ، TC و CC پلیمورفیسم ژن RAN در گروه مورد به ترتیب 9% ، 40% و 51% بود و فراوانی در گروه شاهد به ترتیب 11%، 38% و 51% بود. بین گروه مورد و شاهد اختلاف معنیداری از نظر ژنوتیپها وجود نداشت. (882/0 =p).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر میرسد پلیمورفیسم ژن (rs 14035) RAN با خطر سقط مکرر خودبهخودی در جمعیت مورد مطالعه مرتبط نیست.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
