سه شنبه 11 دی 1403
[Archive]
دوره 19، شماره 4 - ( 1-1400 )
جلد 19 شماره 4 صفحات 332-321 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Majidi Gharenaz N, Movahedin M, Mazaheri: Z. Comparison of two methods for prolong storage of decellularized mouse whole testis for tissue engineering application: An experimental study. IJRM 2021; 19 (4) :321-332
URL: http://ijrm.ir/article-1-1772-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1772-fa.html
نگه داری طولانی مدت داربست بیضه ای برای استفاده در مهندسی بافت. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1400; 19 (4) :321-332
چکیده: (1739 مشاهده)
مقدمه: داربستهای بیولوژیکی به وسیله سلولزدایی بافتها یا ارگانها بدست میآیند. داربستهای بیولوژیکی مختلفی مانند داربست کبد، ریه، مری، درم و بیضه تولید شده است. کاربرد داربستها در مهندسی بافت، نیاز برای روش ذخیرهای داربستها را ایجاد کرده است.
هدف: هدف مطالعه ما مقایسه دو روش برای نگهداری طولانی مدت داربستهای بیضهای میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی بیضههای 20 موش نر هشت هفته کشته شدند و بیضههای موشها جدا شده و با سدیم دودسیل سولفات و تریتون تیمار شدند. کارآیی فرآیند سلولزدایی با استفاده از بافتشناسی و اندازهگیری DNA مشخص شد. داربستهای بیضه یا در محلول PBS در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند یا با روش انجماد آهسته فریز شده و در نیتروژن مایع ذخیره شدند. رنگآمیزی تری کروم ماسون، رنگآمیزی آلشین بلو ایمونوهیستوشیمی، اندازهگیری کلاژن و گلیکوزامینوگلیکان قبل و بعد از 6 ماه ذخیرهسازی انجام شد.
نتایج: رنگآمیزی هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) نشان داد که پس از اتمام فرآیند سلولزدایی، سلولی باقیمانده نمانده است. تجزیه و تحلیل محتوای DNA نشان داد که تقریبا 98% DNA از بافت حذف شده است. ارزیابی بافتشناسی، حفظ اجزاء ماتریس خارج سلولی در داربستهای تازه و منجمد-ذوب شده را تأیید کرد. اجزاء ماتریس خارج سلولی در داربستهای ذخیره شده در دمای 4 درجه سانتیگراد کاهش یافت. نتایج تست سمیت سلولی با MTT نشان داد که داربستها زیست سازگار بوده و تأثیر مضر بر تکثیر سلولهای فیبروبلاست جنینی موش ندارد.
نتیجه گیری: نتایج ما نشان از برتری روش انجماد آهسته برای ذخیره طولانی مدت داربستهای بیضه دارد.
.
هدف: هدف مطالعه ما مقایسه دو روش برای نگهداری طولانی مدت داربستهای بیضهای میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی بیضههای 20 موش نر هشت هفته کشته شدند و بیضههای موشها جدا شده و با سدیم دودسیل سولفات و تریتون تیمار شدند. کارآیی فرآیند سلولزدایی با استفاده از بافتشناسی و اندازهگیری DNA مشخص شد. داربستهای بیضه یا در محلول PBS در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند یا با روش انجماد آهسته فریز شده و در نیتروژن مایع ذخیره شدند. رنگآمیزی تری کروم ماسون، رنگآمیزی آلشین بلو ایمونوهیستوشیمی، اندازهگیری کلاژن و گلیکوزامینوگلیکان قبل و بعد از 6 ماه ذخیرهسازی انجام شد.
نتایج: رنگآمیزی هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) نشان داد که پس از اتمام فرآیند سلولزدایی، سلولی باقیمانده نمانده است. تجزیه و تحلیل محتوای DNA نشان داد که تقریبا 98% DNA از بافت حذف شده است. ارزیابی بافتشناسی، حفظ اجزاء ماتریس خارج سلولی در داربستهای تازه و منجمد-ذوب شده را تأیید کرد. اجزاء ماتریس خارج سلولی در داربستهای ذخیره شده در دمای 4 درجه سانتیگراد کاهش یافت. نتایج تست سمیت سلولی با MTT نشان داد که داربستها زیست سازگار بوده و تأثیر مضر بر تکثیر سلولهای فیبروبلاست جنینی موش ندارد.
نتیجه گیری: نتایج ما نشان از برتری روش انجماد آهسته برای ذخیره طولانی مدت داربستهای بیضه دارد.
.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
