مقدمه: راهکارهای مختلفی برای درمان سندرم تخمدان پلیکیستیک (PCOS) ارائه شده است.
هدف: یک کارآزمایی بالینی کنترلشده تصادفی با هدف بررسی و مقایسه تعداد و اندازه فولیکولهای تخمدان، ضخامت آندومتر و میزان تخمکگذاری در دو پروتکل سنتی (TP) و پلکانی (SSP) انجام شد.
مواد و روش ها: از می تا اکتبر سال 2019، تعداد 60 زن نابارور مبتلا به PCOS بهطور تصادفی به دو گروه 30 نفری SSP و TP تقسیم شدند. در گروه SSP، کلومیفنسیترات به میزان 50 میلیگرم /روزانه به مدت 5 روز تجویز شد و در صورت عدم پاسخ، دوز به 100 میلیگرم/ روزانه به مدت 5 روز در همان چرخه افزایش یافت. حداکثر دوز (150 میلیگرم) تا زمان تخمکگذاری تجویز شد. در گروه کنترل، افزایش دوز در صورت عدم پاسخ بیماران در چرخه بعدی انجام شد. از سونوگرافی برای پیگیری تشخیص تخمکگذاری استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد در پروتکل TP، تغییرات ضخامت آندومتر در دوزهای مختلف کلومیفنسیترات تفاوت معنیداری با هم داشتند. مقایسه دو پروتکل نشان داد تفاوت ضخامت آندومتر فقط در دوز 50 میلیگرم کلومیفنسیترات معنیدار بود. تفاوت تعداد فولیکولها فقط در دوز 150 میلیگرم در تخمدان چپ در دو پروتکل معنیدار بود. تفاوت اندازه فولیکولها در تخمدان چپ در دوز 100 میلیگرم بین دو پروتکل معنیدار بود. میزان تخمکگذاری در دو پروتکل، در دوزهای 100 و 150 میلیگرم کلومیفنسیترات تفاوت معنیداری با هم داشتند. در پروتکل,SSP 86% تخمکگذاریها در دوز 100 میلیگرم اتفاق افتاد در حالی که در پروتکل TP این میزان 73 % بود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، دوز 100 میلیگرم کلومیفنسیترات در بیماران مبتلا به PCOS مناسبترین دوز برای تخمکگذاری است.
کلمات کلیدی: سندرم تخمدان پلیکیستیک، کلومیفنسیترات، پروتکل پلکانی، پروتکل سنتی.