جمعه 31 فروردین 1403
[Archive]
دوره 18، شماره 11 - ( 9-1399 )
جلد 18 شماره 11 صفحات 950-943 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Akyash F, Javidpou M, Farashahi Yazd E, Golzadeh J, Hajizadeh-Tafti F, Aflatoonian R et al . Characteristics of the human endometrial regeneration cells as a potential source for future stem cell-based therapies: A lab resources study. IJRM 2020; 18 (11) :943-950
URL: http://ijrm.ir/article-1-1854-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-1854-fa.html
شناسایی سلول های بازسازی کننده آندومتر بعنوان منبعی برای سلول درمانی در آینده: یک مطالعه آزمایشگاهی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1399; 18 (11) :943-950
چکیده: (1749 مشاهده)
مقدمه: بافت آندومتر انسان، با توانایی بازسازی متوالی، که هر ماهه تحت تأثیر تغییرات هورمونی برای آمادهسازی جهت لانهگزینی میباشد، حضور سلولهایی را در لایهی قاعدهای آندومتر تحت عنوان سلولهای بنیادی، تأیید مینماید.
هدف: در مطالعهی پیشین، جداسازی و کشت سلولهای شبه مزانشیمی از آندومتر انسان را گزارش کردیم. در این مطالعه به بررسی مشخصههای بیولوژیکی و بنیادی این سلولها پرداخته شده است.
مواد و روش ها: شناسایی سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی با استفاده از تکنیک رنگآمیزی ایمونوفلورسنت برای مارکرهای CD105, VIMENTIN و FIBRONECTIN و تکنیک RT-PCR برای ژنهایCD166, CD10, CD105, VIMENTIN, FIBRONECTIN, MHCI, CD14, MHCII انجام پذیرفت. تکنیک FACS نیز برای مارکرهای CD44, CD73, CD90 و CD105 انجام گرفت. همچنین، توانایی تمایز سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی به استخوان و چربی از طریق رنگ آمیزیهای Alizarin Red و Oil red صورت پذیرفت.
نتایج: سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی مارکرهای ,CD105, VIMENTIN FIBRONECTIN CD44, CD73, CD90 را بیان کرد. همچنین ژنهای CD166, CD10, CD105, VIMENTIN, FIBRONECTIN, MHCI, را نیز بیان کردند، در حالیکه ژنهای CD14, MHCII مشاهده نشد. علاوه بر این، توانایی تمایز سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی از طریق رنگآمیزی Alizarin و Oil red نیز تأیید شد.
نتیجه گیری: در نتیجه، دادههای ما، گزارشات مطالعات گروههای دیگر را که اشاره به استفاده از سلولهای آندومتر به عنوان یک منبع مناسب برای سلولهای بنیادی مزانشیمی با توانایی خودنوزایی و تمایز را دارند، تأیید مینماید. بر این اساس، از سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی میتوان بعنوان یک منبع مناسب برای سلول درمانی استفاده نمود.
هدف: در مطالعهی پیشین، جداسازی و کشت سلولهای شبه مزانشیمی از آندومتر انسان را گزارش کردیم. در این مطالعه به بررسی مشخصههای بیولوژیکی و بنیادی این سلولها پرداخته شده است.
مواد و روش ها: شناسایی سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی با استفاده از تکنیک رنگآمیزی ایمونوفلورسنت برای مارکرهای CD105, VIMENTIN و FIBRONECTIN و تکنیک RT-PCR برای ژنهایCD166, CD10, CD105, VIMENTIN, FIBRONECTIN, MHCI, CD14, MHCII انجام پذیرفت. تکنیک FACS نیز برای مارکرهای CD44, CD73, CD90 و CD105 انجام گرفت. همچنین، توانایی تمایز سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی به استخوان و چربی از طریق رنگ آمیزیهای Alizarin Red و Oil red صورت پذیرفت.
نتایج: سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی مارکرهای ,CD105, VIMENTIN FIBRONECTIN CD44, CD73, CD90 را بیان کرد. همچنین ژنهای CD166, CD10, CD105, VIMENTIN, FIBRONECTIN, MHCI, را نیز بیان کردند، در حالیکه ژنهای CD14, MHCII مشاهده نشد. علاوه بر این، توانایی تمایز سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی از طریق رنگآمیزی Alizarin و Oil red نیز تأیید شد.
نتیجه گیری: در نتیجه، دادههای ما، گزارشات مطالعات گروههای دیگر را که اشاره به استفاده از سلولهای آندومتر به عنوان یک منبع مناسب برای سلولهای بنیادی مزانشیمی با توانایی خودنوزایی و تمایز را دارند، تأیید مینماید. بر این اساس، از سلولهای بنیادی/استرمایی مزانشیمی یزد مشتق از بافت آندومتر انسانی میتوان بعنوان یک منبع مناسب برای سلول درمانی استفاده نمود.
واژه‌های کلیدی: سلول درمانی، سلول های بنیادی/استرمایی مزانشیمی آندومتر، پزشکی بازساختی، سلول های بنیادی، رحم.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
