دوره 19، شماره 8 - ( 5-1400 )                   جلد 19 شماره 8 صفحات 724-715 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Behdarvand-Margha Z, Ahangarpour A, Shahraki M, Komeili G, Khorsandi L. The effects of gallic acid and metformin on male reproductive dysfunction in diabetic mice induced by methylglyoxal: An experimental study. IJRM 2021; 19 (8) :715-724
URL: http://ijrm.ir/article-1-1921-fa.html
تأثیر گالیک اسید و متفورمین بر روی اختلال تولیدمثلی نر در موش های دیابتی القا شده با متیل‌گلی‌اکسال: مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1400; 19 (8) :715-724

URL: http://ijrm.ir/article-1-1921-fa.html


چکیده:   (1418 مشاهده)
مقدمه: دیابت قندی یک بیماری است که به نقطه خطرناکی رسیده است. امروزه نزدیک به 500 میلیون زن و مرد در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند. گالیک اسید (Gal) بر دیابت تأثیر می­گذارد.
هدف: مطالعه حاضر به ارزیابی تأثیر گالیک اسید و متفورمین بر سطح گلوکز، انسولین، تستوسترون، هورمون لوتئینی­کننده (LH)، هورمون تحریک­کننده فولیکولی ((FSH، شمارش اسپرم، شاخص‌های آنتی­اکسیدانی و تغییرات بافت­شناسی بیضه موش دیابتی القا شده با MGO می­پردازد.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی، 50 موش نر بالغ NMRI با وزن 30-25 گرم و سن 3 تا 4 ماه به طور تصادفی به پنج گروه مساوی تقسیم شدند (هر گروه 10 راس). (i) کنترل (حامل، نرمال سالین)، (ii) MGO (600 میلی­گرم/کیلوگرم/روز) به صورت خوراکی به مدت 28 روز، (iii) Gal (50 میلی­گرم/کیلوگرم/روز)، (iv) MGO+Gal، و (v) MGO+met (200 میلی­گرم/کیلوگرم/روز). Gal و met پس از ایجاد دیابت به مدت 21 روز متوالی به صورت خوراکی تجویز شد. نمونه خون در 24 ساعت پس از آخرین دوزهای درمان گرفته شد. ارزیابی بافتی بیضه انجام و تعداد اسپرم اپیدیدیم به دست آمد. شاخص‌های آنتی­اکسیدانی، گلوکز، انسولین،LH ، FSH و تستوسترون اندازه­گیری شد.
نتایج: در گروه MGO در مقایسه با گروه کنترل، انسولین و گلوکز به طور قابل ملاحظه‌ای بالاتر بود (001/0p = ). همچنین سطح LH (04/0p = ) و مالون‌دی‌آلدئید (01/0p = ) بالاتر بود. با این حال، سطح تستوسترون (01/0p = )، قطر لوله­های منی‌ساز، ارتفاع اپیتلیال، تعداد اسپرم، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (02/0p = ) و حجم بیضه (01/0p = ) پایین‌تر بود. نتایج نشان داد که Gal و met اثرات MGO را بهبود بخشیدند.
نتیجه ­گیری: این یافته­ها نشان می­دهد که حیوانات دریافت­کننده MGO دیابتی شده‌اند. بر اساس نتایج، Gal و met می­توانند به طور موثری از ابتلا به دیابت ناشی از MGO در موش جلوگیری­کنند. اثر Gal معادل و گاهی بهتر از متفورمین بود.
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به International Journal of Reproductive BioMedicine می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | International Journal of Reproductive BioMedicine

Designed & Developed by : Yektaweb