تشخیص پیش از تولد بیماریهای ارثی به طور قابل توجهی رویکرد متخصصان ژنتیک پزشکی در کمک به خانوادههای مبتلا به اختلالات ژنتیکی را تغییر داده است. با این حال، خطر سقط جنین و ترس از روشهای تشخیصی تهاجمی ممکن است بسیاری از زوجها را از پیگیری تشخیص قبل از تولد منصرف کند. با کشف DNA آزاد جنینی در پلاسمای مادر، تشخیص قبل از تولد وارد دوره جدیدی از پیشرفت شده است. DNA آزاد در طی روندهای فیزیولوژیکی طبیعی، از طریق آپوپتوز، مرگ سلولی برنامهریزی شده، و یا نکروز آزاد می شود. DNA آزاد را میتوان در پلاسما و سایر مایعات بدن یافت. اگرچه تشخیص پیش از تولد بر اساس DNA آزاد جنینی مزیت غیرتهاجمی بودن را دارد، اما هنوز نسبتاً گران است و به دستگاههای پیشرفته و تجزیه و تحلیل جامع دادهها نیاز دارد. نتایج امیدوارکننده روشهای تشخیص پیش از تولد غیرتهاجمی در اختلالات کروموزومی شایع، راه را برای توسعه سنجشهای پیچیدهتر مانند بررسی اختلالات تکژنی هموار کرده است. مقادیر نسبی جهش و مقادیر نسبی هاپلوتیپ رایجترین روشهایی هستند که برای تشخیص غیرتهاجمی پیش از تولد اختلالات تکژنی به انجام رسیدهاند. با این حال، هر آزمایش دارای مزایا و معایب خاص خود است. مقادیر نسبی جهش بر اساس روش واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) دیجیتال قطرهای است که شامل ویژگیهای کمی سنجش زمان واقعی PCR میشود. مقادیر نسبی هاپلوتیپ بر اساس توالییابی نسل جدید است که شامل تجزیه و تحلیل ژنوم مادر و پدر و به دنبال آن تعیین توالی DNA آزاد جنینی در پلاسمای مادر میگردد. PCR تقویت همزمان در دمای دناتوراسیون پایینتر، روش دیگری است که بر پایه تشکیل هتروداپلکس بین آللها برای تقویت انتخابی جهشهای پدری کاربرد دارد. در این مقاله مروری، ما رایجترین روشهای تشخیص غیرتهاجمی پیش از تولد را شرح داده و کاربردهای آنها را در تشخیص اختلالات ژنتیکی با الگوهای وراثتی مختلف مقایسه کردهایم.