چهارشنبه 10 بهمن 1403
[Archive]
دوره 20، شماره 6 - ( 4-1401 )
جلد 20 شماره 6 صفحات 500-491 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Singh E, Blockeel C, Singh M, Gupta R, Kamdi S. Evaluation of pregnancy outcomes using medroxyprogesterone acetate versus gonadotropin-releasing hormone antagonist in ovarian stimulation: A retrospective cohort study. IJRM 2022; 20 (6) :491-500
URL: http://ijrm.ir/article-1-2016-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-2016-fa.html
ارزیابی نتایج بارداری با استفاده از مدروکسی پروژسترون استات در مقابل آنتاگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین در تحریک تخمدان: یک مطالعه کوهورت گذشته نگر. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1401; 20 (6) :491-500
چکیده: (1309 مشاهده)
مقدمه: مطالعات محدودی نتایج بارداری را با مدروکسی پروژسترون استات (MPA) در مقابل آنتاگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین (آنتاگونیست GnRH) در پروتکلهای تحریک تخمدان مقایسه کردهاند. نتایج نشاندهنده ناهمگونی است.
هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی نتایح بارداری با استفاده از MPA به جای آنتاگونیست GnRH برای تحریک تخمدان در چرخههای اهداکننده- گیرنده انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه گذشته‌نگر از ژوئن 2016 تا می 2019 انجام شد. این مطالعه شامل 250 اهداکننده تحت تحریک تخمدان با 2 پروتکل مختلف بود: گروه 1 (109 نفر) دریافتکننده آنتاگونیست GnRH (25/0 میلیگرم در روز) از پنجمین یا ششمین روز دوره قاعدگی و گروه 2 (141 نفر) دریافتکننده MPA (10 میلیگرم در روز) از روز دوم قاعدگی بودند. در 384 گیرنده، 2 بلاستوسیست با کیفیت خوب پس از آمادهسازی آندومتر منتقل شدند. نقطه پایانی اولیه تولد زنده در گیرندگان بود.
نتایج: نتایج نشان داد که تولد زنده در هر دو گروه دریافتکننده قابل مقایسه بود [59% در مقابل 60% و (559/0 = p، 99/2-13/0 CI 95%) 63/0OR]. تعداد جنینهای زنده متولد شده با فاصله اطمینان تنظیم شده [(01/0p > ، 05/1-31/0 CI 95%) 57/0OR ] تفاوت معنیداری را در هر دو گروه نشان نداد، اما OR تنظیم شده 57/0 (05/0 = p، 99/0-33/0 CI 95%) برای نرخ لانهگزینی، کاشت کیسه دوقلوی به طور معنیدار کمتری را در گروه 2 ارائه کرد. تجزیه و تحلیل رگرسیون برای نسبت بلاستوسیست با کیفیت خوب [(802/0 = p، 60/5-33/4- CI 95%) 63/0 OR] در هر دو گروه اهداکننده قابل مقایسه بود. میانگین هزینه تحریک در گروه 2 کمتر از گروه 1 بود.
نتیجه گیری: MPA دارای تولد زنده و نتایج جنینی قابل مقایسهای در هر دو گروه بود. مصرف خوراکی آن را راحت، قابل قبول و بیمارپسند میکند. مقرون به صرفه بودن و راحتی آن، فرصتهای جدیدی را در پروتکلهای تحریک تخمدان باز میکند.
هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی نتایح بارداری با استفاده از MPA به جای آنتاگونیست GnRH برای تحریک تخمدان در چرخههای اهداکننده- گیرنده انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه گذشته‌نگر از ژوئن 2016 تا می 2019 انجام شد. این مطالعه شامل 250 اهداکننده تحت تحریک تخمدان با 2 پروتکل مختلف بود: گروه 1 (109 نفر) دریافتکننده آنتاگونیست GnRH (25/0 میلیگرم در روز) از پنجمین یا ششمین روز دوره قاعدگی و گروه 2 (141 نفر) دریافتکننده MPA (10 میلیگرم در روز) از روز دوم قاعدگی بودند. در 384 گیرنده، 2 بلاستوسیست با کیفیت خوب پس از آمادهسازی آندومتر منتقل شدند. نقطه پایانی اولیه تولد زنده در گیرندگان بود.
نتایج: نتایج نشان داد که تولد زنده در هر دو گروه دریافتکننده قابل مقایسه بود [59% در مقابل 60% و (559/0 = p، 99/2-13/0 CI 95%) 63/0OR]. تعداد جنینهای زنده متولد شده با فاصله اطمینان تنظیم شده [(01/0p > ، 05/1-31/0 CI 95%) 57/0OR ] تفاوت معنیداری را در هر دو گروه نشان نداد، اما OR تنظیم شده 57/0 (05/0 = p، 99/0-33/0 CI 95%) برای نرخ لانهگزینی، کاشت کیسه دوقلوی به طور معنیدار کمتری را در گروه 2 ارائه کرد. تجزیه و تحلیل رگرسیون برای نسبت بلاستوسیست با کیفیت خوب [(802/0 = p، 60/5-33/4- CI 95%) 63/0 OR] در هر دو گروه اهداکننده قابل مقایسه بود. میانگین هزینه تحریک در گروه 2 کمتر از گروه 1 بود.
نتیجه گیری: MPA دارای تولد زنده و نتایج جنینی قابل مقایسهای در هر دو گروه بود. مصرف خوراکی آن را راحت، قابل قبول و بیمارپسند میکند. مقرون به صرفه بودن و راحتی آن، فرصتهای جدیدی را در پروتکلهای تحریک تخمدان باز میکند.
واژه‌های کلیدی: اهدای تخمک، مدروکسی پروژسترون استات، آنتاگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین، پیامدهای بارداری.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
