مقدمه: اختلال عملکرد جنسی در مولتیپل اسکلروزیس وابسته به عوامل متعددی است. با این وجود هیچ درمان قابل اعتمادی برای این چالش وجود ندارد.
هدف: هدف از انجام مطالعه، تعیین مداخلات مؤثر بر عملکرد جنسی یا اختلال عملکرد جنسی در افراد با مولتیپل اسکلروزیس بود.
مواد و روش ها: برای یافتن مطالعات مداخلهای منتشر شده مرتبط که حداقل دارای چکیده انگلیسی یا به زبان فارسی باشند، پایگاه دادههای بینالمللی آنلاین شامل Statistical Institute, PubMed, Scopus, Cochrane, Medline, PsycINFO, EMBASE, CINAHL Google Scholarاز ژانویه 1990 تا ژوئن 2021 جستجو شد. نتایج با استفاده از نرمافزار RevMan 5.3 تجزیه و تحلیل شد و 05/0 p < بعنوان سطح معنیداری در نظر گرفته شد.
نتایج: در بررسی اولیه 568 مقاله وارد شد، پس از حذف مقالههای تکراری و غیرمرتبط بر اساس داشتن اطلاعات اصلی، 41 مقاله باقی ماند. مطالعات بر اساس وجود یا عدم وجود علائم اختلال عملکرد جنسی در معیارهای ورود به مطالعه، به دو گروه عملکرد جنسی (27 مطالعه) و اختلال عملکرد جنسی (14 مطالعه) تقسیم شدند. مداخلات در هر گروه به چهار دسته که شامل مداخلات روان درمانی-آموزشی، ورزش و توانبخشی، طبی و مداخلات مختلط تقسیم شدند. بیش از نیمی از مداخلات روان درمانی-آموزشی بهبود قابل توجهی را بعد از اتمام مداخله در عملکرد جنسی نشان دادند (0003/0 = p). در مطالعات اختلال عملکرد جنسی، در بیشتر مداخلات (14/13 = n) حداقل یک زیر مقیاس اختلال عملکرد جنسی بهبود یافته بود. همچنین مداخلات طبی بر اختلال عملکرد جنسی مردان و مداخلات روان درمانی-آموزشی در عملکرد جنسی زنان تأثیر بیشتری داشتند.
نتیجه گیری: مداخلات روان درمانی-آموزشی و طبی، متداولترین نوع مداخلات مؤثر بر عملکرد و اختلال عملکرد جنسی بودند. مداخلات روان درمانی-آموزشی که به طور اختصاصی در زنان اجرا شده بودند و چهار مقالهای که به طور اختصاصی در مورد درمان طبی مردان بودند، تأثیرات مثبتی را نشان دادند.