مقدمه: تخمین زده میشود که 5-1% زوجین از سقط مکرر رنج میبرند. تحقیقات اخیر تأثیر پلی مورفیسمهای ژنی را در سقط مکرر را نشان داده است.
هدف: هدف از این مطالعه، ارزیابی تأثیر سه پلیمورفیسم ژنی (rs1048943 از ژن CYP1A1، rs28371725 از ژن CYP2D6 و rs7830 از ژن NOS3) در سقط مکرر است. به منظور بررسی ارتباط این پلیمورفیسمها با بیماری و در صورت امکان، استفاده از آنها به عنوان فاکتورهای غربالگری میباشد.
مواد و روش ها: نمونههای خون مورد از 136 زن دارای حداقل دو سقط مکرر و نمونههای خون کنترل از 136 زن بدون سابقه سقط و حداقل یک بارداری موفق از جمعیت ایرانی-آذری جمعآوری گشت. این مطالعه بین سالهای 2020-2018 انجام گرفت. به منظور ژنوتایپینگ هر یک از این پلیمورفیسمها در هریک از نمونههای DNA ژنومی استخراج شده، از روش ARMS-PCR استفاده شد. متعاقب این مرحله، بررسیهای آماری جهت حصول نتیجهی ارتباط یا عدم ارتباط پلیمورفیسمهای مذکور با سقط مکرر انجام گرفت.
نتایج: از بین این سه پلیمورفیسم، فقط rs1048943 از ژن CYP1A1 ارتباط معنیداری با سقط مکرر در زنان ایرانی-آذری نشان داد.
نتیجه گیری: مطالعه ما پیشنهاد میکند که پلیمورفیسم rs1048943 از ژن CYP1A1 میتواند با ریسک پایین ابتلا به بیماری در ارتباط باشد. مطالعات دیگر در جمعیتهای دیگر و یا در همین جمعیت با اندازه نمونه بزرگتر (مورد و شاهد) و همچنین آنالیزهای ژنومیکس عملکردی یا مطالعات اپیژنتیکی به منظور تأیید نتایج ما مورد نیاز است.