مقدمه: تخمین وزن هنگام تولد در دیابت بارداری (GDM) و تشخیص نوزادان کوچک برای سن بارداری (SGA) به نظر به اندازه کافی دقیق نمیباشد.
هدف: هدف ما بررسی ارتباط بین شاخصهای داپلر شریان کلیوی جنین و وزن نوزاد هنگام تولد در زنان مبتلا به GDM در اواخر بارداری بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی آیندهنگر، 246 زن باردار از بیمارستان شریعتی تهران، شامل زنان مبتلا به دیابت و زنان کنترل سالم انتخاب شدند. شرکتکنندگان در اواخر بارداری به صورت هفتگی تحت سونوگرافی داپلر قرار گرفتند تا شاخصهای داپلر شریان نافی، شریانهای میانی مغزی و کلیوی تعیین شود. شاخصهای رشد جنین شامل قطر بای پریتال، دور شکم، دور سر و طول استخوان ران نیز ثبت شد.
نتایج: شاخصهای رشد جنین و وزن تخمینی جنین بین دو گروه تفاوت معنیداری نداشت. وزن هنگام تولد در گروه GDM به طور قابل توجهی بالاتر بود (001/0 = p). در گروه GDM شاخصهای همودینامیکی (031/0 = p)UA-RI ، (033/0 = p)UA-S/D ، (007/0 = p)RA-RI ، (032/0 = p)RA-PI و (006/0 = p) RA-S/D نسبت به گروه شاهد بطور معنیدار بالاتر بود. در گروه GDM، یک رابطه خطی معکوس بین (014/0 = p، 221/0- = r)UA-PI (004/0 = p، 258/0- = r) UA-S/D، (018/0 = p، 213/0- = r)RA-RI ، (010/0 = p، 231/0- = r) RA-PI و (025/0 = p، 202/0- = r) RA-S/D با وزن هنگام تولد وجود داشت. در گروه شاهد، فقط PI شریان نافی با وزن هنگام تولد همبستگی معکوس خطی داشت (027/0 = p، 199/0- = r) و ارتباط معنیداری بین شاخصهای شریانهای کلیوی و وزن هنگام تولد مشاهده نشد.
نتیجه گیری: استفاده از شاخصهای همودینامیکی داپلر شریان کلیه در اواخر بارداری در بیماران GDM میتواند برای شناسایی زودتر جنینهای در معرض هایپوکسی، حتی با صدک وزنی طبیعی که در معرض خطر SGA یا IUGR هستند، مفید باشد