مقدمه: ناباروری مردان به عنوان یک نقص چندعاملی شناخته شده است و بسیاری از دلایل آن ناشناخته است. تراتواسپرمی به عنوان یکی از نواقص در شاخصه های مایع منی به وسیله وجود بیش از 85% اسپرماتوزوا غیرطبیعی از نظر مورفولوژی در نمونه مایع منی تعریف میشود که در پیشبرد باروری نیز ناتوان هستند. یکی از جدیدترین موضوعات در مطالعات تغییرات ژنتیکی، بررسی تغییرات طول تلومر اسپرمها و نقش آنها در ناباروری مردان است. مطالعهی حال حاضر بر ارزیابی تغییرات طول تلومر در تراتواسپرمی تمرکز دارد.
هدف: بررسی هر گونه تفاوتی در طول تلومر بین نمونه های تراتواسپرمی و نرمال.
مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، 60 مرد مراجعهکننده به کلینیک باروری اراک، بین نوامبر 2017 تا فوریه 2018 در دو دسته تراتواسپرمی و نورمواسپرمی طبقهبندی گردیدند. استخراج DNA ژنوم اسپرم صورت گرفته و سپس طول تلومر با استفاده از تکنیک qPCR مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: ارزیابیهای آماری طول نسبی تلومر توسط محاسبه نسبت تلومر به ژن تک کپی برای نمونههای تراتواسپرمی و نرمال انجام گرفت. نتایج به صورت معناداری نشان دادند که طول نسبی تلومر در نمونههای تراتواسپرمی تقریبا 3 برابر کوتاهتر از نمونههای نرمال هستند (001/ 0> p).
نتیجه گیری: طول تلومر یکی از مواردی است که اخیرا در حوزهی فاکتورهای زیستی مؤثر بر ویژگیهای مایع منی مورد توجه قرار گرفته. نتایج مطالعه حال حاضر، کاهش طول تلومر در تراتواسپرمی را نشان میدهند و پیشنهاد میکند که این تغییرات ممکن است یکی از فاکتورهای مشارکتکننده در عدم کفایت این نوع از نمونهها باشد. به هر صورت شناسایی فرایندهای مولکولی مرتبط نیاز به مطالعات دقیق بیشتری خواهد داشت.