مقدمه: شاخص تجزیه DNA اسپرم (DFI) یکی از معیارهای سلامت باروری مردان است که بر نتایج تکنیکهای کمک باروری (ART) تأثیر میگذارد. به نظر میرسد تلاش برای به دست آوردن اسپرم بالغ با کیفیت بالا ضروری است. تکنیکهای پیشرفته انتخاب اسپرم مانند تزریق فیزیولوژیکی اسپرم درون سیتوپلاسمی (PICSI)، پتانسیل زتا، میکروسیالی در این زمینه محبوبیت یافته است.
هدف: هدف از این مطالعه مقایسه اثر پتانسیل زتا و انتخاب اسپرم PICSI در بدست آوردن اسپرم با یکپارچگی DNA بهتر بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 48 بیمار شرکت کردند که شریک مرد در نمونه انزال خود DFI اسپرم بالا داشتند و زن در سلامت باروری طبیعی قرار داشت. برای هر بیمار، نمونه مایع منی با پتانسیل زتا و تکنیکهای PICSI آمادهسازی شد، سپس DFI اسپرم منی شسته شده با آزمایش پراکندگی کروماتین اسپرم (SCD) با نمونههای زتا و PICSI مقایسه شد.
نتایج: دادهها نشان داد که هر دو پتانسیل زتا و تکنیک PICSI باعث کاهش DFI اسپرم در مقایسه با نمونه مایع منی شد (001/0 ≥ p برای هردو). علاوه بر این، تفاوت آماری معنیداری در DFI اسپرم بین PICSI و نمونه بالقوه زتا وجود دارد (01/0 > p).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که هر دو پتانسیل زتا و PICSI میتوانند منجر به اسپرم با یکپارچگی DNA بهتر شوند. با این حال، به نظر میرسد PICSI در این زمینه از پتانسیل زتا برتر است.