مقدمه: تاکنون مطالعات متعددی مزایا و معایب روشهای مناسب آمادهسازی آندومتر را انتقال جنین فریز ارزیابی کردهاند، اما هنوز استراتژی بهینه از نظر نتایج باروری مورد بحث است.
هدف: این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر دو روش طبیعی و طبیعی تعدیل یافته بر نتایج باروری در آمادهسازی آندومتر جهت انتقال جنین فریز (FET) انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی طراحی و در بیمارستان جامع بانوان آرش در فاصله زمانی مرداد 1395 تا مرداد 1397 انجام شد. 140 شرکتکننده واجد شرایط در این مطالعه وارد و با استفاده از روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه سیکل FET طبیعی (tNFET) (تعداد 70 نفر) و FET طبیعی تعدیل یافته (mNFET) (تعداد 70 نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه از نظر ضخامت آندومتر و اندازه فولیکول تحت نظر قرار گرفتند. افزایش هورمون لوتئینیزه کننده با استفاده از کیتهای ادراری بررسی شد. گروه mNFET 5000 واحد بینالمللی گنادوتروپین جفتی انسانی برای تحریک بلوغ نهایی فولیکول دریافت کردند. حمایت فاز لوتئال توسط پروژسترون واژینال (سیکلوژست 400 میلیگرم دو بار در روز) در گروه tNFET از روز انتقال تا هفته 10 بارداری انجام شد. میزان حاملگی و سقط شیمیایی و بالینی به عنوان پیامدهای اولیه در نظر گرفته شدند.
نتایج: تفاوتی از نظر متغیرهای پایه بین دو گروه وجود نداشت. هیچ تفاوتی از نظر حاملگی شیمیایی، حاملگی بالینی و میزان سقط بین دو گروه وجود نداشت، در حالی که میزان لانهگزینی در گروه تعدیلیافته به طور معنیداری بیشتر بود (2/29% در مقابل 6/17%, 036/0 = p).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که هر دو چرخه طبیعی از نظر نتایج حاملگی مشابه هستند، در حالی که سیکل تعدیل یافته ممکن است با میزان لانهگزینی بیشتر همراه باشد.