مقدمه: یکی از چالشهای پزشکی تولیدمثل، تعیین نقش هیپرهموسیستئینمی در پاتوژنز سندرم تخمدان پلیکیستیک (PCOS) به ویژه در زنان با سقط مکرر (RPL) است.
هدف: تعیین ارتباط بین هیپرهموسیستئینمی و نتیجه بارداری در زنان مبتلا به PCOS.
مواد و روشها: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 245 زن (30-20 ساله) در گرجستان، تفلیس طی سالهای 2019-2022 انجام شد. از این تعداد 175 زن مبتلا به PCOS (گروه مطالعه) و 70 زن سالم (گروه شاهد) بودند. زنان مبتلا به PCOS به گروه اول باRPL (90 نفر) و گروه دوم با تولد زنده (85 نفر) تقسیم شدند. گروه اول به زیرگروههای A و B با و بدون مقاومت به انسولین تقسیم شدند. هموسیستئین (Hcy)، هورمونهای محرک فولیکول، لوتئینهکننده، آنتیمولرین و تستوسترون تام و آزاد اندازهگیری شدند. برای تعیین حجم تخمدان و تعداد فولیکولهای آنترال، شرکتکنندگان تحت معاینه اولتراسوند قرار گرفتند.
نتایج: در زنان مبتلا به PCOS، میانگین سطح هموسیستئین به طور معنیداری بیشتر از گروه شاهد بود 05/0 > p. در گروه اول، میانگین سطح هموسیستئین به طور معنیداری بیشتر از گروه دوم و گروه شاهد، 05/0 > p بود. میانگین سطح Hcy بین گروه دوم و گروه شاهد تفاوت معنیداری نداشت. میانگین سطح هموسیستئین در گروه اول، زیر گروه A به طور قابل توجهی بالاتر از زیر گروه B بود 05/0 > p. میانگین سطح تام و آزاد تستوسترون و سطوح ارزیابی مدل هومئوستاتیک-مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در گروه اول به طور قابل توجهی بیشتر از گروه دوم و گروه کنترل بود. HOMA-IR در گروه دوم و گروه شاهد تفاوت معنیداری نداشت. میانگین سطح هورمون آنتیمولرین در زنان مبتلا به PCOS به طور قابل توجهی بالاتر از گروه شاهد بود 05/0 > p. تفاوت معنیداری در میانگین سطح هورمون آنتیمولرین، حجم تخمدان، تعداد فولیکولهای آنترال و شاخص توده بدنی بین گروههای مقایسه PCOS مشاهده نشد. در گروه اول همبستگی مثبت بین Hcy با HOMA-IR مشاهده شد.
نتیجهگیری: سطح سرمی Hcy در زنان مبتلا به PCOS و RPL افزایش مییابد که با وضعیت مقاومت به انسولین آنها ارتباط دارد.