دوره 21، شماره 3 - ( 12-1401 )                   جلد 21 شماره 3 صفحات 228-213 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Khudair A M, Alzaharna M M, Sharif F A. Trans differentiating human adipose-derived mesenchymal stem cells into male germ-like cells utilizing Rabbit Sertoli cells: An experimental study. IJRM 2023; 21 (3) :213-228
URL: http://ijrm.ir/article-1-2641-fa.html
تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی انسانی به سلول‌های شبه زایایی نر با استفاده از سلول‌های سرتولی خرگوش: یک مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1401; 21 (3) :213-228

URL: http://ijrm.ir/article-1-2641-fa.html


چکیده:   (798 مشاهده)
مقدمه: سلول­های بنیادی مزانشیمی (MSCs) به عنوان عوامل درمانی جدید بالقوه برای درمان ناباروری در نظر گرفته می­شوند و بافت چربی (AT) به منبع بالقوه سلول­های بنیادی مزانشیمی تبدیل شده است. برای هدایت صحیح سلول­های بنیادی مزانشیمی در فرآیند تمایز، یک محیط مشابه با محیط in vivo ممکن است ضروری باشد.
هدف: این مطالعه با هدف تمایز MSc مشتق از AT انسانی (hAD-MScs) به سلول‌های شبه زایایی نر در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از ترکیبی از محیط تهیه ‌شده با سلول‌های سرتولی خرگوش (SCCM)، پروتئین مورفوژنتیک استخوان 4 و اسید رتینوئیک انجام شد.
مواد و روش ­ها: MSc ها از  ATهای انسانی اهداکنندگان بارور و نابارور جداسازی شدند.  MScهای تأیید شده با استفاده از یک پروتکل 2 مرحله­ای متمایز شدند. مرحله اول شامل ng/ml 20 پروتئین مورفوژنتیک استخوان 4 بود. مرحله دوم با استفاده از µm 1 رتینوئیک اسید و/یا SCCM انجام شد. تغییرات مورفولوژیکی و بیان نشانگرهای اختصاصی سلول زایا (GC) شامل فاکتور رونویسی باند اکتامر-4، تحریک شده توسط رتینوئیک اسید-8، پروتئین کمپلکس سیناپتونمال-3، و پروتامین-1 در سلول­های تیمار شده با استفاده از واکنش زنجیره­ای پلیمراز کمی ارزیابی شدند.
نتایج: القای hAD-MScs منجر به افزایش بیان ژن‌های اختصاصی GC شد که در این میان تیمار SCCM بالاترین میزان بیان را نشان داد. بیان ژن­های پروتئین-3 و پروتامین-1 کمپلکس سیناپتونمال به ترتیب پس از 19 و 26 روز از القاء شناسایی شد. PRM1 در hAD-MScs کشت شده در SCCM زودتر از سایر گروه‌های تیمار شده شناسایی شد. سلول‌های تیمار شده دوک‌های درازتری را نشان دادند و با هم توده‌هایی را تشکیل دادند.
نتیجه ­گیری: hAD-MScs های تمایز یافته به دودمان GC توانایی بیان نشانگرهای اختصاصی GC را در شرایط آزمایشگاهی نشان دادند و سلول‌های سرتولی خرگوش را می‌توان برای القای تمایز hAD-MScs به سلول‌های شبه زایایی استفاده کرد.
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به International Journal of Reproductive BioMedicine می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | International Journal of Reproductive BioMedicine

Designed & Developed by : Yektaweb