پنجشنبه 1 آذر 1403
[Archive]
دوره 21، شماره 6 - ( 4-1402 )
جلد 21 شماره 6 صفحات 490-481 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moini A, Eslami Moayed M, Kashani L, Farid Mojtahedi M, Rezaee T, Tabasizadeh H, et al . Pregnancy outcomes in women with adenomyosis, undergoing artificial endometrial preparation with and without gonadotropin-releasing hormone agonist pretreatment in frozen embryo transfer cycles: An RCT. IJRM 2023; 21 (6) :481-490
URL: http://ijrm.ir/article-1-2668-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-2668-fa.html
پیامدهای بارداری در زنان مبتلا به آدنومیوز، تحت آمادهسازی مصنوعی آندومتر با و بدون پیش‌درمان آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین در سیکل های انتقال جنین فریز: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1402; 21 (6) :481-490
چکیده: (702 مشاهده)
مقدمه: انتخاب یک روش مناسب و ارجح برای آمادهسازی آندومتر در سیکلهای انتقال جنین منجمد (FET) برای زنان مبتلا به آدنومیوز در درمان ناباروری هنوز چالش برانگیز است.
هدف: مقایسه دو رژیم آمادهسازی آندومتر مصنوعی با و بدون پیشدرمانی آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین در زنان مبتلا به آدنومیوز تحت سیکلهای FET.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 140 مورد آدنومیوز که از اردیبهشت تا اسفند 1399 در بیمارستان زنان آرش تحت سیکل FET قرار گرفتند، انجام شد. شرکتکنندگان به طور تصادفی در دو گروه درمان جایگزینی هورمونی (HRT) و گروه درمان جایگزینی هورمونی به همراه پیشدرمانی با هورمون آزادکننده گنادوتروپین آگونیست (HRT+GnRHa) قرار گرفتند (هرگروه 70 نفر). آمادهسازی آندومتر در گروه HRT+GnRHa با mg 6-2 استرادیول در روز پس از تنظیم کاهشی با GnRHa انجام شد. در گروه HRT، همان دوز استرادیول در فاز اولیه فولیکولی شروع شد. نتایج اصلی (میزان حاملگی شیمیایی و بالینی) و نتایج ثانویه (میزان بارداری دوقلویی، سقط جنین و تولد زنده) بین گروهها مقایسه شد.
نتایج: ویژگی‌های دموگرافیک و شدت آدنومیوز، ضخامت و الگوی آندومتر در شروع تجویز پروژسترون در دو گروه مشابه و آندومتر سه خطی در هر دو گروه الگوی غالب بود (65/0 = p). تفاوت معنیداری در میزان حاملگی شیمیایی، بالینی و تولد زنده بین گروهها وجود نداشت (به ترتیب 71/0 = p، 81/0 = p، 11/0 = p، 84/0 = p) با این حال، دوز کل استروژن مصرفی و مدت زمان مصرف استروژن در گروه با آمادهسازی به همراه GnRHa بهطور معنیداری بیشتر بود (001/0 = p و 003/0 = p).
نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که آمادهسازی هورمونی آندومتر با استروژن و پروژسترون به تنهایی برای سیکلهای FET به اندازه پروتکلی که شامل سرکوب قبلی هیپوفیز با GnRHa بوده، مؤثر است. مطالعات بالینی تصادفی با حجم نمونه بیشتر برای تأیید این یافتهها مورد نیاز است.
هدف: مقایسه دو رژیم آمادهسازی آندومتر مصنوعی با و بدون پیشدرمانی آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین در زنان مبتلا به آدنومیوز تحت سیکلهای FET.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 140 مورد آدنومیوز که از اردیبهشت تا اسفند 1399 در بیمارستان زنان آرش تحت سیکل FET قرار گرفتند، انجام شد. شرکتکنندگان به طور تصادفی در دو گروه درمان جایگزینی هورمونی (HRT) و گروه درمان جایگزینی هورمونی به همراه پیشدرمانی با هورمون آزادکننده گنادوتروپین آگونیست (HRT+GnRHa) قرار گرفتند (هرگروه 70 نفر). آمادهسازی آندومتر در گروه HRT+GnRHa با mg 6-2 استرادیول در روز پس از تنظیم کاهشی با GnRHa انجام شد. در گروه HRT، همان دوز استرادیول در فاز اولیه فولیکولی شروع شد. نتایج اصلی (میزان حاملگی شیمیایی و بالینی) و نتایج ثانویه (میزان بارداری دوقلویی، سقط جنین و تولد زنده) بین گروهها مقایسه شد.
نتایج: ویژگی‌های دموگرافیک و شدت آدنومیوز، ضخامت و الگوی آندومتر در شروع تجویز پروژسترون در دو گروه مشابه و آندومتر سه خطی در هر دو گروه الگوی غالب بود (65/0 = p). تفاوت معنیداری در میزان حاملگی شیمیایی، بالینی و تولد زنده بین گروهها وجود نداشت (به ترتیب 71/0 = p، 81/0 = p، 11/0 = p، 84/0 = p) با این حال، دوز کل استروژن مصرفی و مدت زمان مصرف استروژن در گروه با آمادهسازی به همراه GnRHa بهطور معنیداری بیشتر بود (001/0 = p و 003/0 = p).
نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که آمادهسازی هورمونی آندومتر با استروژن و پروژسترون به تنهایی برای سیکلهای FET به اندازه پروتکلی که شامل سرکوب قبلی هیپوفیز با GnRHa بوده، مؤثر است. مطالعات بالینی تصادفی با حجم نمونه بیشتر برای تأیید این یافتهها مورد نیاز است.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
