مقدمه: رابطه جنسی یکی از جنبههای مهم ازدواج و یکی از راههای ابراز صمیمیت است. ازدواج ناتمام یک مشکل رایج است که شیوع آن در ایران حدود 5/1% است و میتواند زندگی زناشویی را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.
هدف: هدف ما بررسی کیفی این مشکل برای ارائه راه حلهای جدید و سودمند ناشی از درک بهتر این پدیده است.
مواد و روشها: در این مطالعه کیفی از روش تحلیل محتوای مرسوم استفاده شد. جمعآوری و تجزیه و تحلیل دادهها از فروردین 1392 تا فروردین 1393 با شرکت 11 زن و 5 مرد مراجعهکننده به کلینیک اختلالات جنسی انستیتو روانپزشکی تهران و بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایران انجام شد. محققان پرونده مراجعهکنندگان به این کلینیکها را با تشخیص ازدواج ناتمام مورد بررسی قرار دادند. ابزار ما برای جمعآوری دادهها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. دو روانپزشک مجرب هیئت علمی تمام اطلاعات را بر اساس استانداردهای گزارش دستورالعملهای تحقیقات کیفی ثبت کردند. دادهها با استفاده از ابزار تحلیل دادههای کیفی و کدگذاری آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای اعتبار دادهها از معیارهای گوبا و لینکلن استفاده شد.
نتایج: کدهای تجربیات شرکتکنندگان در شش دسته اصلی طبقهبندی شد که شامل: خودپنداره، عوامل درونفردی، مشکل شریک زندگی، آمادگی برای رابطه جنسی، رابطه عاطفی بین زوجها و تأثیرات ازدواج ناتمام بر زندگی شرکتکننده است.
نتیجهگیری: تجارب معنیدار زنان شامل اضطراب مفرط نسبت به جامعه و همسر و در بین مردان احساس ضعف و احساس گناه بود. ناتوانی در برقراری رابطه جنسی بر دیدگاه آنها نسبت به زندگی تأثیر منفی میگذارد و آسیب زیادی به درک آنها از خود وارد میکند. ویژگیهای شخصیتی شرکتکنندگان و خودپنداره آنها و نگرش آنها به شرکایشان از موضوعات مهم بود.
کلمات کلیدی: عدم انجام ازدواج، ایران، جنسیت، جنسیت زناشویی، رابطه زناشویی.