دوشنبه 1 مرداد 1403
[Archive]
دوره 22، شماره 4 - ( 1-1403 )
جلد 22 شماره 4 صفحات 268-253 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IUMS.FMD.REC.1400.147
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aghajanpour S, Mehraein F, Amjadi F, Zandieh Z, Ghaffari F, Aflatoonian K, et al . Endometrial scratching in unexplained repeated implantation failure causes two competing forces, angiogenesis and anti-angiogenesis: An RCT study. IJRM 2024; 22 (4) :253-268
URL: http://ijrm.ir/article-1-3234-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-3234-fa.html
خراش آندومتر در شکست مکرر لانهگزینی با علت ناشناخته موجب ایجاد دو نیروی رقابتی رگ‌زایی و ضدرگ‌زایی می‌شود: یک مطالعه RCT. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1403; 22 (4) :253-268
چکیده: (203 مشاهده)
مقدمه: مطالعات گذشته ارتباط معنیداری بین عروقی شدن آندومتر و بارداری نشان داده است به نحوی که تشکیل ضعیف عروق به شکست مکرر لانهگزینی (RIF) نسبت داده می‌شود. یکی از روش‌های ممکن برای افزایش رگ‌زایی جهت لانهگزینی موفق، خراش آندومتر (ES) است.
هدف: هدف از انجام مطالعه بررسی پاسخ آندومتر به خراش از طریق بررسی پروفایل بیان ژنی مرتبط با رگ‌زایی در شرکتکنندگان خانم دچار شکست مکرر در لانهگزینی با علت نامشخص (uRIF) بود.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی کنترل شده تصادفی، 20 خانم نابارور دچار شکست مکرر در لانهگزینی با علت نامشخص به روش تصادفی‌سازی بلوک بالانس به دو گروه (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند: گروه مداخله (دریافت خراش آندومتر در فاز فولیکولار) و گروه کنترل. بیوپسی آندومتر در فاز ترشحی انجام شد. پروفایل‌های بیان ژن با استفاده از کیت PCR-array ویژه فاکتورهای رشد رگ‌زایی انسان انجام شد. میزان لانهگزینی و بارداری بالینی ارزیابی گردید.
نتایج: در میان ژن‌های عوامل رگ‌زایی FGF1، FGF13، FGF2، TGFA، ANG، ANGPT1 و VEGFA به طور معناداری تنظیم افزایشی داشته‌اند (05/0p < ). IL12A (یک سایتوکاین مهارکننده رگ‌زایی) به طور قابل توجهی تنظیم افزایشی داشت (01/0p < ). در مقابل، 15 ژن با عملکرد مرتبط با رگ‌زایی پس از خراش آندومتر تنظیم کاهشی داشتند از جمله CXCL11، CXCL13، CXCL3، CXCL5، CXCL6، EREG، FIGF، FST، IL10، LEP، PPBP، PROK1، RHOB، TNF و TYMP. بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر میزان لانهگزینی (75/43 % در مقابل 57/28%) و میزان حاملگی بالینی (%75 در مقابل 1/57%) تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: ES تغییرات قابل توجهی در بیان ژن‌های مرتبط با رگ‌زایی با افزایش/کاهش قابل توجه فاکتورهای کلیدی رگ‌زایی/ضد رگ‌زایی ایجاد کرد. این یافته‌ها درک ما را از پاسخ‌های مولکولی ایجاد شده توسط ES افزایش داده و به تأثیر بالقوه ES بر فرآیندهای پیچیده رگ‌زایی که برای لانهگزینی بسیار مهماند، تأکید می‌کند.
هدف: هدف از انجام مطالعه بررسی پاسخ آندومتر به خراش از طریق بررسی پروفایل بیان ژنی مرتبط با رگ‌زایی در شرکتکنندگان خانم دچار شکست مکرر در لانهگزینی با علت نامشخص (uRIF) بود.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی کنترل شده تصادفی، 20 خانم نابارور دچار شکست مکرر در لانهگزینی با علت نامشخص به روش تصادفی‌سازی بلوک بالانس به دو گروه (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند: گروه مداخله (دریافت خراش آندومتر در فاز فولیکولار) و گروه کنترل. بیوپسی آندومتر در فاز ترشحی انجام شد. پروفایل‌های بیان ژن با استفاده از کیت PCR-array ویژه فاکتورهای رشد رگ‌زایی انسان انجام شد. میزان لانهگزینی و بارداری بالینی ارزیابی گردید.
نتایج: در میان ژن‌های عوامل رگ‌زایی FGF1، FGF13، FGF2، TGFA، ANG، ANGPT1 و VEGFA به طور معناداری تنظیم افزایشی داشته‌اند (05/0p < ). IL12A (یک سایتوکاین مهارکننده رگ‌زایی) به طور قابل توجهی تنظیم افزایشی داشت (01/0p < ). در مقابل، 15 ژن با عملکرد مرتبط با رگ‌زایی پس از خراش آندومتر تنظیم کاهشی داشتند از جمله CXCL11، CXCL13، CXCL3، CXCL5، CXCL6، EREG، FIGF، FST، IL10، LEP، PPBP، PROK1، RHOB، TNF و TYMP. بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر میزان لانهگزینی (75/43 % در مقابل 57/28%) و میزان حاملگی بالینی (%75 در مقابل 1/57%) تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: ES تغییرات قابل توجهی در بیان ژن‌های مرتبط با رگ‌زایی با افزایش/کاهش قابل توجه فاکتورهای کلیدی رگ‌زایی/ضد رگ‌زایی ایجاد کرد. این یافته‌ها درک ما را از پاسخ‌های مولکولی ایجاد شده توسط ES افزایش داده و به تأثیر بالقوه ES بر فرآیندهای پیچیده رگ‌زایی که برای لانهگزینی بسیار مهماند، تأکید می‌کند.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
