مقدمه: بیسفنل آ (BPA)، یک عامل مختلکننده سیستم درونریز، به طور گستردهای به عنوان پلاستیکهای پلیکربنات برای تولید ظروف مواد غذایی استفاده میشود. قرار گرفتن در معرض BPA در غلظتهای موجود در محیط زیست میتواند باعث اختلالات تولیدمثل شود.
هدف: اثر نارینجنین (NG) بر سمیت سلولی ایجاد شده در سلولهای سرتولی (رده سلولی TM4) ناشی از BPA و مکانیسم آن در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: در مطالعه تجربی-آزمایشگاهی حاضر، سلولها به مدت 24 ساعت با BPA (8/0 میکرومولار) یا NG در دوزهای 10، 20 و 50 میکروگرم در میلیلیتر تیمار شدند. میزان زنده ماندن سلولها، تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن (ROS)، محتوای مالوندیآلدئید (MDA)، سطح آنتیاکسیدانها و پتانسیل غشای میتوکندری (MMP) سنجیده شد. بیان ژنهای مرتبط با میتوفاژی، از جمله Parkin و Pink1 نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: BPA به طور قابل توجهی زنده ماندن سلولهای سرتولی را کاهش داد (004/0 = p). سطوح Pink1 و Parkin در گروه BPA به طور قابل توجهی افزایش یافت (001/0 < p)، در حالی که MMP به طور قابل توجهی کاهش یافت (001/0 < p). BPA، سطح MDA و ROS را افزایش داد (001/0 < p) و مارکرهای آنتیاکسیدانی را کاهش داد (003/0 = p). NG در غلظتهای 20 و 50 میکروگرم در میلیلیتر میتواند به طور قابل توجهی زنده ماندنی و MMP سلولهای TM4 را افزایش دهد (034/0 = p). درمان با NG به غلظت بستگی دارد و میتواند سطوح Pink1 و Parkin را در مقایسه با گروه BPA کاهش دهد (024/0 = p). NG فاکتورهای آنتیاکسیدانی را افزایش داد، در حالی که سطوح ROS و MDA در سلولهای در معرض BPA کاهش یافت.
نتیجهگیری: اثرات مفید NG بر سلولهای سرتولی در معرض BPA با سرکوب میتوفاژی و کاهش استرس اکسیداتیو مرتبط است.