دوره 22، شماره 7 - ( 5-1403 )                   جلد 22 شماره 7 صفحات 552-539 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: WH2018-2019_1


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Amin J, Alle N S, Prajapathi B, patel A, Makwana P, Gomedhikam J P et al . Significance of FSHR and LHCGR gene polymorphisms on clinical outcomes in gonadotropin-releasing hormone antagonist protocol with freeze-all strategy: A case-control study. IJRM 2024; 22 (7) :539-552
URL: http://ijrm.ir/article-1-3288-fa.html
اهمیت پلی‌مورفیسم‌های ژن FSHR و LHCGR بر پیامدهای بالینی در پروتکل آنتاگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین با استراتژی فریز کامل: یک مطالعه مورد-شاهدی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1403; 22 (7) :539-552

URL: http://ijrm.ir/article-1-3288-fa.html


چکیده:   (268 مشاهده)
مقدمه: گیرنده هورمون محرک فولیکول (FSHR) و گیرنده هورمون لوتئینه­کننده/کوریوگونادوتروپین (LHCGR) جزء جدایی ناپذیر عملکرد تخمدان هستند و از طریق تعاملات هورمونی مربوطه خود، رشد و بلوغ فولیکول را تسهیل می­کنند. تأثیر پلی‌مورفیسم‌های این گیرنده­ها بر نتایج چرخه‌های فریز کامل هنوز نامشخص است.
هدف: این مطالعه به بررسی تأثیر پلی‌مورفیسم‌های FSHR N680S و LHCGR N312S بر پیامدهای بالینی در چرخه‌های فریز کامل می‌پردازد.
مواد و روش ­ها: زنانی که تحت تأثیر تحریک کنترل ‌شده تخمدان برای فناوری کمک باروری قرار گرفته بودند، در این مطالعه شرکت کردند. به آنها یک پروتکل آنتاگونیست هورمون آزاد­کننده گنادوتروپین، با دوزهای مختلف هورمون محرک فولیکول نوترکیب (rFSH) که بر اساس سن، شاخص توده بدن، تعداد فولیکول­های آنترال و پاسخ­های هورمونی فردی تنظیم شده بود، داده شد. علاوه بر این، دوزهای گنادوتروپین یائسگی انسان بر اساس نوع ژنتیکیLHCGR N312S تنظیم شد.
نتایج: آنالیز نتایج، تفاوت معنی‌داری را در سن، شاخص توده بدن، تعداد فولیکول‌های آنترال یا وضعیت تأهل در بین ژنوتیپ‌های FSHR N680S و LHCGR N312S نشان نداد. با این حال، تفاوت­های قابل توجهی در دوز rFSH مورد نیاز روزانه و کلی در بین ژنوتیپ­های پلی­مورفیسم FSHR مشاهده شد. ژنوتیپ­های پلی­مورفیسم LHCGR با روزهای تحریک کمتری همبستگی داشتند. اثر متقابل معنی­داری بین 2 پلی­مورفیسم مربوط به دوز کل rFSH مشاهده شد.
نتیجه­ گیری: وجود سرین در پلی‌مورفیسم FSHR با نیاز به دوز بالاتری از rFSH همراه بود. هر دو پلی‌مورفیسم FSHR N680S و LHCGR N312S   به طور قابل‌توجهی بر نتایج بارداری بالینی و تولد زنده در چرخه‌های فریز کامل تأثیر گذاشتند، که نشان­دهنده پتانسیل یک رویکرد فارماکوژنومیک برای بهینه‌سازی مکمل‌های هورمونی در پروتکل‌های تحریک تخمدان کنترل‌شده در طول درمان‌های با فناوری کمک باروری می­باشد.
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به International Journal of Reproductive BioMedicine می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | International Journal of Reproductive BioMedicine

Designed & Developed by : Yektaweb