سه شنبه 13 آذر 1403
[Archive]
دوره 22، شماره 7 - ( 5-1403 )
جلد 22 شماره 7 صفحات 592-579 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MALAYERU.REC.1401.004
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Norioun H, Moshtaghian S J, Alavian F, Khombi Shooshtari M, Alipour G, Ghiasvand S. Impact of chronic opioid on cognitive function and spermatogenesis in rat: An experimental study. IJRM 2024; 22 (7) :579-592
URL: http://ijrm.ir/article-1-3327-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-3327-fa.html
تأثیر مواد افیونی مزمن بر عملکرد شناختی و اسپرم‌زایی در موش صحرایی: یک مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1403; 22 (7) :579-592
چکیده: (306 مشاهده)
مقدمه: مسکن‌های اوپیوئیدی مانند مورفین و متادون معمولاً برای مدیریت درد شدید استفاده می‌شوند. با این حال، پتانسیل سوء مصرف و اثرات نامطلوب آن‌ها بر مغز و سیستم تولیدمثل نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.
هدف: این مطالعه به بررسی تأثیر مورفین و متادون بر اسپرماتوژنز و عملکرد ذهنی در موش‌های نر نروژی می‌پردازد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۶ موش نر نروژی (250-300 گرم، ۶ ماهه) به ۶ گروه تقسیم شدند. این گروه‌ها شامل: دوز پایین مورفین، دوز بالا مورفین، دوز پایین متادون، دوز بالا متادون، کنترل مثبت (نرمال سالین با دوز ۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند) و کنترل منفی (هیچ درمانی دریافت نکردند) بودند. مورفین و متادون به مدت ۳۰ روز به صورت داخل صفاقی با دوزهای ۳ میلی‌گرم بر کیلوگرم و ۷ میلی‌گرم بر کیلوگرم تجویز شدند. ارزیابی‌های رفتاری شامل بررسی اضطراب، استرس، حافظه کوتاه‌مدت و حافظه بلندمدت بود. پارامترهای اسپرم (زنده‌مانی، تحرک، مورفولوژی)، بررسی‌های هورمونی (تستوسترون، هورمون لوتئینهکننده، هورمون محرکه فولیکولی، استرادیول و بیان ژن‌ها (Tp53، CatSper1) ارزیابی شدند.
نتایج: در گروه دریافتکننده مورفین با دوز بالا کاهش وزن موش‌ها مشاهده شد (0045/0 = p). وزن بیضه‌ها در گروههای تیماری تغییر نکرد. ناهنجاری‌های مورفولوژیکی اسپرم در گروههای دریافتکننده دوزهای بالای متادون و مورفین مشاهده شد. متادون با دوز بالا به‌طور قابل‌توجهی تعداد فرزندان را کاهش داد (0004/0 = p). سطوح هورمون محرکه فولیکولی، هورمون لوتئینهکننده، تستوسترون و استرادیول به‌طور معنی‌داری در بین گروههای درمانی متفاوت بود. بیان ژن‌ها در پاسخ به درمان‌ها تغییر کرد (05/0 > p).
نتیجه گیری: مواجهه طولانی‌مدت با متادون و مورفین منجر به اثرات نامطلوب مشهودی از جمله اختلال حافظه، استرس مزمن، اختلالات هورمونی، تغییرات در بیان ژن و مشکلات باروری شد. این اثرات در دوزهای بالاتر داروها بیشتر مشهود بودند و بر اهمیت مدیریت محتاطانه دوز در درمان با اوپیوئیدها تأکید دارند.
هدف: این مطالعه به بررسی تأثیر مورفین و متادون بر اسپرماتوژنز و عملکرد ذهنی در موش‌های نر نروژی می‌پردازد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۶ موش نر نروژی (250-300 گرم، ۶ ماهه) به ۶ گروه تقسیم شدند. این گروه‌ها شامل: دوز پایین مورفین، دوز بالا مورفین، دوز پایین متادون، دوز بالا متادون، کنترل مثبت (نرمال سالین با دوز ۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند) و کنترل منفی (هیچ درمانی دریافت نکردند) بودند. مورفین و متادون به مدت ۳۰ روز به صورت داخل صفاقی با دوزهای ۳ میلی‌گرم بر کیلوگرم و ۷ میلی‌گرم بر کیلوگرم تجویز شدند. ارزیابی‌های رفتاری شامل بررسی اضطراب، استرس، حافظه کوتاه‌مدت و حافظه بلندمدت بود. پارامترهای اسپرم (زنده‌مانی، تحرک، مورفولوژی)، بررسی‌های هورمونی (تستوسترون، هورمون لوتئینهکننده، هورمون محرکه فولیکولی، استرادیول و بیان ژن‌ها (Tp53، CatSper1) ارزیابی شدند.
نتایج: در گروه دریافتکننده مورفین با دوز بالا کاهش وزن موش‌ها مشاهده شد (0045/0 = p). وزن بیضه‌ها در گروههای تیماری تغییر نکرد. ناهنجاری‌های مورفولوژیکی اسپرم در گروههای دریافتکننده دوزهای بالای متادون و مورفین مشاهده شد. متادون با دوز بالا به‌طور قابل‌توجهی تعداد فرزندان را کاهش داد (0004/0 = p). سطوح هورمون محرکه فولیکولی، هورمون لوتئینهکننده، تستوسترون و استرادیول به‌طور معنی‌داری در بین گروههای درمانی متفاوت بود. بیان ژن‌ها در پاسخ به درمان‌ها تغییر کرد (05/0 > p).
نتیجه گیری: مواجهه طولانی‌مدت با متادون و مورفین منجر به اثرات نامطلوب مشهودی از جمله اختلال حافظه، استرس مزمن، اختلالات هورمونی، تغییرات در بیان ژن و مشکلات باروری شد. این اثرات در دوزهای بالاتر داروها بیشتر مشهود بودند و بر اهمیت مدیریت محتاطانه دوز در درمان با اوپیوئیدها تأکید دارند.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
